NemeaPress

«Σοκ και Δέος» ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ τον 21ο αιώνα, έτος 2021

Χιλιάδες εργάτες κατέβηκαν το Μάη του 1886 στους δρόμους του Σικάγο διεκδικώντας «8 ώρες εργασία, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ψυχαγωγία».

Όταν το 19ο αιώνα, η βιομηχανία της Δύσης στήθηκε πάνω στα εξοντωτικά ωράρια, αυτό το σύνθημα ήταν η πρόκληση για τη διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος.

Από τότε ως σήμερα, από τη βιομηχανική επανάσταση στην τεχνολογική επανάσταση, το σύνθημα είναι ανεπίτρεπτο να είναι το ίδιο . Η σημερινή διεκδίκηση θα μπορούσε να είναι «6 ώρες εργασία, 8 ώρες ύπνου και 10 ώρες ψυχαγωγία» και αντί αυτού το σύνθημα είναι «κάτω τα χέρια από το 8ωρο»



Ο ελεύθερος χρόνος, οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και αμοιβής είναι ουσιαστική προϋπόθεση του πολιτισμού. Η τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει έννοια μόνο αν εξασφαλίζει στον πολιτισμένο άνθρωπο, ποιοτικό ελεύθερο χρόνο και όχι αυτόν της αναγκαστικής ανεργίας και με τη τεχνολογία του 2021, αυτός μπορεί να είναι προσιτός σε όλους χωρίς ζημιά για το πολιτισμό αλλά και για την οικονομία .

Σήμερα με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να είναι άνεργο, ενώ άλλο ένα μεγάλο μέρος να δουλεύει στην πραγματικότητα 10 και 12 ώρες χωρίς την αντίστοιχη αμοιβή, με την παραγωγικότητα και τον πλούτο να έχει αυξηθεί πολλαπλάσια, θα περιμέναμε μια εργατική νομοθετική παρέμβαση να βελτίωνε τόσο την ανεργία, όσο την αναδιανομή και τις ώρες εργασίας. Φαίνεται ότι το αντίθετο συμβαίνει, με βάση δημοσιεύματα, με το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης της ΝΔ το οποίο σχεδιάζει να καταθέσει στη Βουλή (μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας που οι εργαζόμενοι έχουν μικρή δυνατότητα αντίδρασης), με την τακτική του «Σοκ και Δέος». Ενδεικτικά αναφέρουμε :

Το εξάωρο (ή ακόμα και το τετράωρο), με την ίδια αμοιβή, με βάση τις τεράστιες τεχνολογικές εξελίξεις από τη χρονολογία κατάκτησης του 8ώρου, όχι μόνο είναι εφικτό, αλλά και αποδεικνύεται και πιο αποδοτικό εκεί που εφαρμόζεται.

Ταυτόχρονα περιορίζεται και η ως άνω παραδοξότητα μειώνοντας την ανεργία σε μεγάλο βαθμό.

Η σύνδεση του ωραρίου με την παραγωγικότητα είναι κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί ένα λογικό όραμα των εργαζομένων, απέναντι στην παράλογη νεοφιλελεύθερη αφήγηση περί “παραγωγικότητας”, όχι όμως της πραγματικής οικονομίας, αλλά του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Εμείς οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε τόσο ο φορέας παραγωγής πλούτου, όσο και ο φορέας ανάπτυξης. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρούνται φορείς ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας οι κάθε είδους μέτοχοι και κάτοχοι κεφαλαίων, καθώς από την άνεση του καναπέ τους, τοποθετούν τα χρήματά τους, χωρίς καμία ουσιαστική συνδρομή στην παραγωγή.

Συμμετέχουμε στην ΑΠΕΡΓΙΑ

την Πέμπτη 6 Μαΐου

και στο Συλλαλητήριο των Συνδικάτων

μαζί με το Εργατικό Κέντρο και την ΑΔΕΔΥ

στις 11 π.μ.

στην Πλατεία Κλαυθμώνος

ΘΟΒ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜέΡΑ25
ΤΟΜΕΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΏΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΜέΡΑ25




 

Exit mobile version