Με μία εξαιρετική ερμηνεία και εντυπωσιακή σκηνική παρουσίαση, η Κλαυδία κατέκτησε τη σκηνή του δεύτερου ημιτελικού της Eurovision 2025, εξασφαλίζοντας την πρόκριση της Ελλάδας στον μεγάλο τελικό σήμερα Σάββατο 17 Μαΐου. Η νεαρή τραγουδίστρια εντυπωσίασε με την “Αστερομάτα”, σε μία σκηνική παρουσίαση που εστίασε στην έννοια του αποχωρισμού και της πορείας προς το φως.
Η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα που εξασφάλισε την πρόκριση στον μεγάλο τελικό, σε μία βραδιά γεμάτη αγωνία. Η Κλαυδία ξέσπασε σε κλάματα τη στιγμή που ανακοινώθηκε η μεγάλη πρόκριση στον τελικό, ενώ η ομάδα της έσπευσε να την αγκαλιάσει, φανερά συγκινημένη από το αποτέλεσμα.
Μέσα στα αρνητικά σχόλια, που γράφτηκαν και ακούστηκαν, για τη σκηνική της παρουσία, τις φωνητικές ικανότητες και το μέλλον της στον τελικό της Eurovision, έρχεται η συγγραφέας Μάρω Βαμβουνάκη, να δώσει λίγο “φως” μέσα στη μαυρίλα της κριτικής.
Συγκεκριμένα, με ένα ποστ της στο facebook τοποθετήθηκε ανοιχτά για την εμφάνιση της Κλαυδίας λέγοντας χαρακτηριστικά: “Το καλό καλό δεν έχει;; Έχει και παραέχει και στο τέλος μόνο το καλό έχει καλό! Τέτοια μίζερα αποφθέγματα τα βγάζουν όσοι ζητούν δικαιολογίες για τις πονηριές τους και τα κόλπα τους.
Εμφανίζεται ένα κορίτσι που μας σόκαρε με το πόσο εντάξει δείχνει. Καλοχτενισμένο, καλότροπο, με τα γυαλάκια του και την συνεχή ευγένειά του. Βλέμμα με ευθύτητα, με χαμόγελο ειλικρινές, με καλά ελληνικά, αγωγή και σεμνότητα. Και πού; Σε ένα χώρο όπου “τα πάντα επιτρέπονται”, της μουσικής σκηνής! Εκεί όπου μπορείς να χτυπιέσαι μισόγυμνος ή ολόγυμνος, αχτένιστος, άπλυτος, να βρίζεις, να χυδαιολογείς, να κατεβάζεις καντήλια, να είσαι ατάλαντος αλλά να κάνεις ακρότητες που ξεσηκώνουν το ξαναμμένο κοινό, τον αδικημένο δήθεν, τον καταπιεσμένο δήθεν εαυτό που θέλει να εκδικηθεί και να χλευάσει κάθε “σύστημα”.
Η Κλαυδία άμα τη εμφανίσει ήταν καμμένο χαρτί! Ούτε σε μένα άρεσε γιατί μου θύμισε θεούσα δασκαλίτσα. Κι όμως! Είναι μεγάλη βόμβα το ταλέντο το γνήσιο και πηγαίο σαν κυματισμός. Η δουλειά, η πολλή δουλειά και το τίμιο καθαρό πρόσωπο. Η ευπρέπεια μέσα στη νομιμοποιημένη απρέπεια.
Η τέχνη θέλει τρία πράγματα: Ταλέντο πολύ, μα πολύ, εργατικότητα, και ψυχή. Κι αυτό το ακλόνητο κορίτσι χθες το βράδυ μάγεψε το κοινό, ακόμα και το διαρκώς γκρινιάρικο κοινό της χώρας μας, διότι άφησε να ξεχυθεί η μεγάλη σα θάλασσα ψυχή της και να φτάσει μέχρι εκεί που βρισκόταν ο καθένας μας. Στο στάδιο της Ελβετίας, στον καναπέ του, στην κουζίνα του, στο γραφείο του, στο νυχτερινό δρόμο όπως μόνος οδηγεί… Παντού στη γη όπου υπάρχει ανοιχτό ραδιόφωνο.
Όπως και να πάνε αύριο τα πράγματα το κορίτσι αυτό νίκησε γιατί ασυμβίβαστο, έντιμο και χαρισματικό ξέρει τι θέλει, τι μπορεί, και πού πάει. Παράδειγμα! Επιτέλους ένα παράδειγμα!”
