Όταν ένας μαθητής της 6ης τάξης κλήθηκε να γράψει μια απλή σχολική έκθεση με θέμα «Οι Κλέφτες», κανείς δεν περίμενε πως θα μετατρέψει το ζήτημα σε… οικονομική ανάλυση. Με παιδική αθωότητα, αλλά και απροσδόκητη οξυδέρκεια, ο μικρός ανέδειξε τον «παράδοξο» ρόλο των κλεφτών στην αγορά και την απασχόληση, αφήνοντας τον δάσκαλό του έκπληκτο – και τελικά με ένα πλατύ χαμόγελο.
Με απρόσμενη λογική και δόση παιδικής ειρωνείας, απέδειξε πως οι κλέφτες «κινούν την οικονομία» καλύτερα κι από… επενδυτές!
Αναδημοσιεύουμε το άρθρο που μας έστειλε φίλος αναγνώστης:
Σ’ έναν μαθητή της 6ης τάξης δόθηκε το ασυνήθιστο θέμα: να γράψει μια έκθεση με τίτλο «Οι Κλέφτες».
Ο δάσκαλος περίμενε λίγες σκόρπιες σκέψεις, ίσως και κάποιες ηθικολογικές παρατηρήσεις. Όμως ο μικρός τον αιφνιδίασε· να τι έγραψε:
«Οι κλέφτες», σημείωσε ο μαθητής, «είναι κι αυτοί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομίας μας. Συμβάλλουν με τον δικό τους τρόπο στην απασχόληση και στην ανάπτυξη της χώρας».
Κι έφερε παραδείγματα:
– Χρηματοκιβώτια, κλειδαριές, ντουλάπια, συρταριέρες∙ όλα αυτά τα παράγουμε μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν οι κλέφτες.
– Χιλιάδες εργάτες και τεχνίτες βρίσκουν δουλειά τοποθετώντας μανταλάκια, κλειδαριές, σιδεριές σε παράθυρα και πόρτες.
– Οι φύλακες στα σχολεία, τα εργοστάσια, τα γραφεία, τα σπίτια – όλοι αυτοί έχουν δουλειά χάρη στους κλέφτες.
– Ολόκληρες βιομηχανίες κατασκευάζουν κάμερες ασφαλείας, ανιχνευτές μετάλλων, συναγερμούς, για να μας προφυλάξουν από αυτούς.
Και δεν σταμάτησε εκεί:
«Χάρη στους κλέφτες», έγραψε, «δουλεύουν αστυνομικοί, δικαστές, δικηγόροι, δεσμοφύλακες∙ συντηρούνται φυλακές, αγοράζονται όπλα, στολές, αυτοκίνητα και μηχανές για την αστυνομία. Ακόμη κι όταν κλέβονται κινητά, υπολογιστές ή τσάντες, ο κόσμος αναγκάζεται να τα ξαναγοράσει – κι έτσι κινείται η αγορά».
Βέβαια η έκθεση του μαθητή είχε και κάποια μικρή αναφορά σε πολιτικούς αλλά αυτή, για να μην θιχθούν κάποιοι την παραλείπουμε.
Και η έκθεση του μαθητή καταλήγει: “Θα μπορούσα να πω κι άλλα, αλλά αρκεί αυτό: η συμβολή των κλεφτών στην οικονομία αξίζει την προσοχή μας”.
Ο δάσκαλος, διαβάζοντας την έκθεση, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το χαμόγελο. Του έβαλε τον ανώτατο βαθμό – 100% – και σημείωσε το όνομα του μαθητή στη λίστα των “άξιων συγγραφέων”.
Και πράγματι… όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας