Γράφει η Μαρία Β. Βλάχου*
Πολλά κατάπτυστα και αισχρά μαθαίνουμε για τον ΟΠΕΚΕΠΕ αυτές τις μέρες. Ίσως όμως είναι καλύτερα, πέρα απ’ τα κλεμμένα ποσά και τα ασύλληπτα νούμερα, που έκπληκτοι παρακολουθούμε να βγαίνουν κατ’ επανάληψη στη δημοσιότητα, να δούμε τη ζημία ή κοινώς τη “χασούρα” , σ’ ένα μέσο, τίμιο, αγροτικό σπίτι: Με μια περιουσία αμπελοκαλλιέργειας περίπου 50-60 στρεμμάτων χάθηκαν /εκλάπησαν / υφαρπάχτηκαν (όπως θέλετε πείτε το, το νόημα της άθλιας πράξης παραμένει το ίδιο) από την κάθε οικογένεια αντίστοιχα 50 – 60.000 € σε ένα βάθος 5ετιας. Δηλαδή 10.000 € περίπου το χρόνο ίσως και παραπάνω, εν προκειμένω για τα νωπά σταφύλια, αλλά και για τα άλλα είδη σταφυλιών στην Κορινθία.
Σαν να έχασε τη δουλειά του δηλαδή ένα μέλος της οικογένειας και να υπάρχει στο σπίτι ένας άνεργος…Τόσο είναι το κόστος, τόση είναι η απώλεια του εισοδήματος. Και μάλιστα σε μια εποχή αναίτιας και ανεξήγητης ακρίβειας σε όλα, το εισόδημα αυτό ήταν εξαιρετικά πολύτιμο για το μικρομεσαίο αγροτοκτηνοτροφικό σπίτι…
Αυτά τα χρήματα θα ήταν αυτό που λέμε “ο αέρας” του σπιτιού: δε θα κινδυνεύαμε από τη χρεοκοπία, θα πληρώναμε τις υποχρεώσεις μας χωρίς να συμπιεζόμαστε τόσο πολύ, στα καύσιμα, στα φυτοφάρμακα, στα εργατικά, στα δάνεια τα καλλιεργητικά, στις εισφορές μας στον ΕΛΓΑ (που δεν τις λες και λίγες…) ή θα επενδύαμε πάνω στη δουλειά μας. Και δε θα έφταναν κιόλας….Δε θα πηγαίναμε ούτε ταξίδια, ούτε διακοπές, ούτε θα αγοράζαμε ακριβά αυτοκίνητα και επώνυμα ρούχα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τα χρήματα αυτά θα μας βοηθούσαν να σταθούμε όρθιοι, να είμαστε βιώσιμοι, να αντέχουμε την ακρίβεια, τις χαμηλές τιμές των προϊόντων μας, το ελεύθερο εμπόριο με τις εισαγωγές και να συνεχίζουμε να παράγουμε τα ποιοτικά μας προϊόντα.
Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός των επιδοτήσεων απ’ την Ε.Ε. για όσους δε γνωρίζουν. Και πράγματι, διαπιστώνω ότι είναι πολλοί οι άνθρωποι που δε γνωρίζουν. Και είναι λογικό, δεν έχουν και δεν μπορούν όλοι να έχουν σχέση με την αγροτο- κτηνοτροφία…
Νομίζουν λοιπόν κάποιοι εσφαλμένα, ότι η Ευρώπη εδώ και χρόνια δίνει ένα “δωράκι” καλοζωίας και ευμάρειας στα κράτη -μέλη της. Αυτό μπορεί να είχε μια βάση στα πρώτα, παλαιότερα χρόνια που δόθηκαν οι πρώτες επιδοτήσεις, όταν τα ευρωπαϊκά χρήματα κάποιοι τα καταχράστηκαν (βλ. χρεοκοπημένους αγροτικούς συνεταιρισμούς) ή κάποιοι άλλοι αγρότες δεν τα επένδυσαν στη δουλειά τους και προτίμησαν να τα σπαταλήσουν, αφού ουσιαστικοί έλεγχοι δεν υπήρχαν.
Όμως αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά και δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση το σύνολο των Ελλήνων αγροτών και κτηνοτρόφων που μοχθούν καθημερινά σε αντίξοες συνθήκες να φέρουν εις πέρας την παραγωγή.
Για αυτό χρειάζεται να είμαστε επιφυλακτικοί και υποψιασμένοι σε όλη αυτή την ανακριβή και γενικευμένη πληροφόρηση από ανθρώπους που δεν είναι ούτε μέσα στον χώρο ούτε στον χορό…Η επιδότηση ή ενιαία ενίσχυση είναι μια συμβολική πια, μερική, μικρή έως και ελάχιστη οικονομική στήριξη για τον αθέμιτο ανταγωνισμό και την ακρίβεια!!!
Τώρα, όσο και να θέλουν κάποιοι, απ’ τα Μ.Μ.Ε κυρίως, να το υποβαθμίσουν ως θέμα, να γνωρίζει ο κόσμος ότι οι συνέπειες -βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες – του απίστευτου αυτού σκανδάλου είναι ολέθριες για τους αγρότες. Τα ίδια βεβαίως ισχύουν και για τους κτηνοτρόφους.
Η αφορμή για να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας, είναι τόσο το αίσθημα αδικίας και δυσαρέσκειας που νιώθουμε όλοι μας, όσο και η επικαιρότητα, με μια ενημέρωση που δεν εστιάζει στο πραγματικό πρόβλημα, το πρόβλημα δηλαδή της επιβίωσης των απλών και αληθινών αγροτοκτηνοτρόφων. Αντίθετα, όλη σχεδόν η ειδησεογραφία είτε το γυρνάει στο χαλαρό χιούμορ με τους “φραπέδες” και τους “χασάπηδες”, είτε προσπερνά επιδέξια το θέμα τοποθετώντας το στην “ουρά” των ειδήσεων, είτε ασχολείται με το πώς θα γλυτώσουν οι άρπαγες.
Όσοι συμφωνείτε με όσα περιγράφονται και θέλετε να κοινοποιήσετε το κείμενο, πολύ ευχαρίστως. Να ενημερωθούν για το θέμα και εκείνοι που αμφισβητούν τα δίκαιά μας είτε λόγω άγνοιας /ελλιπούς ενημέρωσης είτε όμως και λόγω σκοπιμοτήτων.
Οι έντιμοι αγρότες και κτηνοτρόφοι, που αποτελούν και την πλειοψηφία στη χώρα, έχουν απογοητευτεί εντελώς, νιώθουν ανασφαλείς και ανόητοι απέναντι σε μια πολιτεία που τους περιπαίζει και τους εξαντλεί οικονομικά εξυπηρετώντας το ίδιον όφελος.
Ξεκαθαρίζω ότι πρόθεση μου είναι η ανάδειξη της αλήθειας για την συστηματική αδιαφορία της πολιτείας χρόνια τώρα στον πρωτογενή τομέα της χώρας και όχι η πολιτική αντιπαράθεση.
*Μαρία Β. Βλάχου
Φιλόλογος Γυμνασίου Νεμέας