Κι όμως είχε όνομα, την έλεγαν Αύρα…
Λίλα Μήτσουρα
Στην αρχή ήταν μια άστεγη που αυτοπυρπολήθηκε στο Σύνταγμα.
Δεν είχε όνομα.
Κανένα στοιχείο.
Ήταν απλώς μια κακομοίρα, μια άστεγη.
Μες στους χιλιάδες άστεγους…
Αλλά είχε όνομα αυτή η γυναίκα. Είχε επώνυμο, είχε δουλειά κάποτε, ανθρώπους που την αγαπούσαν, την νοιάζονταν.
Μετά τα μάθαμε όλα .
Και έτσι από την πλήρη άγνοια, πήγαμε στο άπλωμα στα μανταλάκια.
Η ζωή της βγήκε στο σφυρί.
Το λέω και διασυρμό προς ικανοποίηση της νοσηρής περιέργειας.
Έπρεπε να μάθουμε ότι είχε οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Για αυτό έφτασε σε αυτό το σημείο.
Ρε την καημένη…
Ευτυχώς εμείς δεν έχουμε ψυχολογικά προβλήματα τουλάχιστον…
Σωστά;
Στήστε στον τοίχο τα όποια ψυχολογικά προβλήματα.
Στιγματίστε τον κόσμο.
Για να μην στηθούν στον τοίχο όσοι και ό,τι την έφτασαν σε αυτό το σημείο.
Για να μη κατηγορηθούν οι ένοχοι για τυφλότητα και αναλγησία.
Έλα μωρέ ήταν τρελή η καημένη…
Και έτσι ένα ουφ ανακούφισης βγαίνει από τα στόματα όλων.
Ξεμπερδέψαμε.
Η αυτοπυρπόληση ενός ανθρώπου απέδειξε με το χειρότερο τρόπο ότι αυτός ο άνθρωπος υπήρξε.
Δεν ήταν αόρατος.
Και δεν ήταν τρελός.
Ήταν ένας πονεμένος άνθρωπος που έφτασε στο έσχατο σημείο της απόγνωσης.
Και είχε όνομα.
Την έλεγαν Αύρα.
