Το μέτωπο της άλλης πλευράς
Πετεφρής
Από το 1974 έως το 2009, η Νέα Δημοκρατία, παρά τις αποσχίσεις, τα αντάρτικα και παρά τον δυνατό της αντίπαλο, «έπαιζε» μεταξύ 2,03 και 3,35 εκατομυρίων.
Από το 2012 και εφεξής, δεν άγγιξε τα δύο εκατομμύρια.
Και οι νέες ηλικίες, δεν φαίνεται να την ακολουθούν. Στηρίζεται στην βεβαιότητα πως θα μεταπείσει τους ποικίλους αστερισμούς που την περιβάλουν.
Αν γίνει καμιά στραβή και δεν ευτυχήσει το 2019, πάμε για κοινές καθόδους. «Ευτυχία», το ξαναλέω, είναι να κερδίσει πολλές έδρες. Πολλές. Πάααρα πολλές. Με τους μισούς σωματοφύλακες αλλού γι’ αλλού. Και η συνεργασία του εξ ανάγκης με το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι πλέον τεκμήριο κυβερνησιμότητας, αφού και το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί πλήθος εκλείψεων.
Ελπίζω να μη το εκλάβετε αυτό ως φόβο ή προφητεία.
«Ήττα» για τη Νέα Δημοκρατία είναι να πρωτεύσει έναντι του Σύριζα με μονοψήφιο ποσοστό. Αν κερδίσει με πέντε μονάδες διαφορά, είναι όλεθρος. Διότι πλέον τον ρόλο του «δυναμικού παράγοντα» που του πρέπει εμπιστοσύνη, θα τον παίζει ο Σύριζα. Όχι σε τετριμμένα πράγματα όπως οι εκλογές και άλλα σαλτανάτια. Αλλά ως μιας ομάδας την οποία οι Αμερικανοί θα εμπιστεύονται απόλυτα. Σε τρία ζητήματα:
-ως ενεργού υποστηρικτή του «πακέτου προσέγγισης της Δύσης προς την Τουρκία». Κανένας δεν είναι νομίζω τόσο χάχας ώστε να θεωρεί πως θα υπάρχει στο μέλλον κάποιο νατοϊκό ρήγμα στα ανατολικά όρια της Συμμαχίας. Η Τουρκία παζαρεύει, και τέρμα. Το ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να στηριχτεί σε «αιχμές δοράτων» όπως του Ισραήλ. Δεν φτάνει αυτό. Χρειάζεται για πολλούς λόγους μια χώρα 80 εκατομμυρίων για να κρατήσει τα μπόσικα στην περιοχή.
-Ως «λαμπρό» παράδειγμα κόμματος που ξεκίνησε από αριστερά και πολιτεύεται ως ο καλύτερος δεξιός ψάλτης . Άρα μπορεί επ΄άπειρον να ρίχνει στο τριβείο τις αλληλέγγυες , κινηματικές και γκρινιάρικες καρδιές της χώρας μας, παράγοντας το γαρμπίλι που απαιτείται για να μπετοναριστεί η περιοχή. Στην ουσία δεν υπάρχει το δίπολο «Σύριζα ή φασίστες». Αλλά το «Σύριζα για να μη γίνετε δικτατορία» μπορεί να είναι το motto της νέας δεκαετίας.
-Σε δέκα χρόνια, η αντίδραση στον Σύριζα θα δέχεται μακαριές και μνημόσυνα στα θυμαράκια.
Ο Μητσοτάκης, με σύνθημα τις Εκλογές, τόσα χρόνια ,δεν κατάλαβε πως κινδυνεύει να την πατήσει σαν την Μέυ στο Brexit της.
Όταν η νέα Δημοκρατία κινδύνευε, ήδη από την δεκαετία του 70, έστριβε δεξιά το μπρίκι του καπετάν Φαράση, χώνευε κάθε ακροδεξιά τάση και προχωρούσε. Επειδή δεν μπορούσε να το παίξει κεντροδεξιά, παρά υπό προϋποθέσεις. Δεν κατέχει το άθλημα.
Μόνον η Νέα Δημοκρατία μπορεί να συγχωνεύσει τα προς τα δεξιά της μορφώματα. Σήμερα δείχνει πως δεν μπορεί να βάλει στην ίδια ομάδα την περιώνυμη τρόικα: Σαμαράκ, Μητσοτάκ, Καραμανλάκ.
Και με την πολιτική της, δεν αποκτά μέτωπο. Το πολύ να εκθέτει το μαλακό της υπογάστριο.
