Ο μεσαίος χώρος των ΜΜΕ
Ναπολέων Λιναρδάτος
Ο ΣΥΡΙΖΑ ορίζει όποιον διαφωνεί μαζί του ως ακροδεξιό. Εάν αυτή η τακτική και άποψη σου φαίνεται ως μια γελοία προπαγανδιστική θέση τότε δύο πράγματα συμβαίνουν. Καταρχήν είσαι ένα λογικά σκεπτόμενο άτομο και κατά δεύτερον δεν τηρείς του κανόνες κατανόησης της πραγματικότητας που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ. Σε αυτή την περίπτωση, όπως και στις περισσότερες άλλες, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτε το διαφορετικό από το να επαναχρησιμοποιεί την εργαλειοθήκη του μεταπολιτευτικού κατεστημένου.
Πάρτε για παράδειγμα το πρώτο θέμα της «Καθημερινής» για την πιθανή πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει το Σύνταγμα όσον αφορά το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Η κίνηση ερμηνεύτηκε στο ρεπορτάζ ως μια «προσπάθεια διεκδίκησης του μεσαίου χώρου.» Για το θέμα του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας οι πολίτες απαντούν περισσότερο με βάση το πως τίθεται το ερώτημα παρά με μια ξεκάθαρη και συνεπή θέση. Από την μια θα ήθελαν η μισθοδοσία των κληρικών να ιδιωτικοποιηθεί και από την άλλη θέλουν την παρουσία και ρόλο για την εκκλησία στις κρατικές λειτουργίες και τα δημόσια πράγματα. Δηλαδή ο «μεσαίος χώρος» στο συγκεκριμένο θέμα είναι τουλάχιστον περίπλοκός. Όταν τα ΜΜΕ μεταδίδουν ότι ο «μεσαίος χώρος» θέλει το διαχωρισμό κράτους εκκλησίας, δεν κάνουν τίποτε παραπάνω από το να μεταδίδουν τις απόψεις του χώρου τους ως την μετριοπαθή, λογική και γενικώς αποδεκτή θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα όταν στο ανωτέρω ρεπορτάζ διαβάζουμε ότι σ’ αυτή τη κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τον «μεσαίο χώρο» το πρώτο βήμα ήταν η συμφωνία παράδοσης του ονόματος, της εθνότητας και της γλώσσας στους Σκοπιανούς. Όταν στο συγκεκριμένο οι πολίτες είναι ανοιχτά και ξεκάθαρα αρνητικοί σε ποσοστά που κυμαίνονται μεταξύ 70 και 80%, δεν θα έλεγες ότι η συμφωνία παράδοσης άνευ όρων ήταν το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του μεσαίου χώρου. Ακριβώς την ίδια στάση έχουν τα ΜΜΕ και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης ή μεταναστευτικό ή «προσφυγικό» όπως θέλουν να το ονομάζουν τα ΜΜΕ. Εκεί οι πλειοψηφίες που αποδοκιμάζουν το φαινόμενο είναι ακόμα υψηλότερες και από το σκοπιανό, αλλά για τα ΜΜΕ ο «μεσαίος χώρος» ορίζεται από την κυρά Τασία.
Είναι προφανές ότι οι πολιτικές προτιμήσεις των περισσότερων δημοσιογράφων βρίσκονται μεταξύ Ποταμιού και ΣΥΡΙΖΑ, οτιδήποτε στα δεξιά αυτού σχηματισμού θεωρείται δεξιά ή δεξιός λαϊκισμός στην καλύτερη περίπτωση, και ακροδεξιά σ’ όλες τις υπόλοιπες. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το σκοπιανό την πάτησε πολιτικά γιατί όχι μόνο χρησιμοποιεί την δημοσιογραφική οπτική στο θέμα, αλλά γιατί επίσης την πιστεύει. Η δημοσιογραφική φούσκα μέσα στην οποία λειτουργεί τον έχει αποσυνδέσει από την κοινωνία. Είναι πολύ επικίνδυνο για τον προπαγανδιστή αν αρχίσει να πιστεύει την προπαγάνδα του.
