Δείτε το αίσχος με θάρρος, μη σκεπάζετε άλλο τα μάτια
Η απόλυτη φρίκη εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας κι εμείς γελάμε, σαν ηλίθιοι. Αναίσθητοι, λες και είμαστε χαπακωμένοι και βρισκόμαστε σε ένα συνεχές παραμύθιασμα ενώ η πραγματικότητα σπάει κόκκαλα.
Κυρίες και κύριοι ζούμε στη χώρα που καταδικάζεται κάποιος αν καπνίσει μπροστά σε ένα παιδί αλλά αθωώνεται αν το @@μάει!
Μπορείτε να συλλάβετε το μέγεθος της αηδίας, το μέγεθος της απάτης. Είστε ικανοί έστω και στο ελάχιστο να οργιστείτε, να νοιώσετε το αίμα σας να βράζει από αγανάκτηση, γι΄αυτό το κόσμο που έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο χαμαιτυπείο?
Κυράτζες με τραβηγμένες μούρες, μούμιες που παριστάνουν τους ανθρώπους μας έχουν πρήξει τ’@@χίδια με τις φιλανθρωπίες τους και το γλοιώδες μισοχαμόγελο (ολόκληρο δεν γίνεται από τα πολλά τραβήγματα) μπροστά στις κάμερες, και μετά το βράδυ τρώνε και πίνουν σαμπάνιες στις πολυτελείς βίλες με τους κολλητούς που είναι εκείνοι που σχεδιάζουν να εκτελέσουν τη ζωή όλων των μελλοντικών γενεών.
Έρανοι υπέρ φτωχών, παζάρια καλοσύνης στο υπέρτατο όπλο της διαμόρφωσης συνειδήσεων στο χαζοκούτι, καραγκιόζηδες, σιχαμερά αντικείμενα με ανθρώπινη μορφή σας γεμίζουν τη ζωή παπαριές από το πρωί που θα ξυπνήσετε ως το βράδυ που θα ξεραθείτε και κοιτάτε σαν χάνοι.
Δεν μπορείτε να κάνετε επανάσταση βρε ζωντόβολα, δεν μπορείτε να βγείτε σαν τους τρελούς στους δρόμους αλλά κάντε τη προσωπική επανάσταση. Κλείστε τη παροχή συνεχούς μόλυνσης μέσα στο σπίτι σας, αυτή τη συσκευή που βομβαρδίζει το μυαλό ασταμάτητα μέχρι να καεί κάθε εγκεφαλικό κύτταρο.
Σταματήστε να είστε τόσο πολύ τεμπέληδες γονείς, να φορτώνετε τα παιδιά σας με σκουπίδια για να τα ξεφορτώνεστε. Τα παιδιά σας που τα καταντήσατε θαμώνες όλων των μαζικοποιημένων φαστφουντάδικων του σώματος και του πνεύματος. Σάπια γεύματα, σάπια διασκέδαση, εθισμός μέχρι απόλυτη εξάρτηση από οθόνες και καλώδια.
Σταματήστε να παρακολουθείτε ανώμαλους και καλοπληρωμένες καριόλες και να τους ανάγετε σε δημόσια πρόσωπα που έχουν λόγο, γιατί ρε φουκαριάρηδες χάνετε σιγά σιγά έννοιες που είναι ζωτικές στο ανθρώπινο είδος για να συνεχίζει να ζει κι όχι να σέρνεται σαν νεκροζώντανο.
Έννοιες όπως η αληθινή ομορφιά όχι τα κρέατα τα συμμαζωμένα από τα νυστέρια των σύγχρονων Προκρούστηδων. Έννοιες όπως σεβασμός, αξιοπρέπεια, ηθική (όχι αυτή η ξεφτιλισμένη, απάνθρωπη και γεμάτη μισογυνισμό των χριστιανο ταλιμπάν), έννοιες όπως φιλία, αρετή, δικαιοσύνη, ευγένεια, ευδαιμονία, χαρά της ζωής, κατανόηση νοημάτων, σκέψη, λόγος…
Μιλάνε τα παιδιά σας με φτωχές λέξεις, που εκείνη που επαναλαμβάνεται συνέχεια είναι το @αλάκας
Δεν έχουν διαβάσει ποτέ ένα βιβλίο εκτός από την υποχρεωτική εκπαίδευση, εσείς έχετε διαβάσει?
Δεν μπορούν να διακρίνουν την ανοησία του ψεύδους από την ομορφιά της ειλικρίνειας.
Δεν μπορούν να ονειρευτούν, γιατί οι εικόνες που βομβαρδίζονται συνέχεια δεν είναι όνειρα, αλλά καμουφλαρισμένοι εφιάλτες.
Δεν μπορούν να ανακαλύψουν τις επιθυμίες τους, τα ταλέντα τους, να αναπτύξουν τη προσωπικότητά τους, τη δύναμη να παλεύουν στη ζωή γιατί από τη κούνια τη ζωή τους ορίζει ένας κόσμος ανικανοποίητων ενηλίκων που πάνω τους θα βγάλουν όλες τις ελλείψεις και τα κόμπλεξ που κουβαλάνε. Θα εκπαιδευτούν σε σχολεία που χρειάζονται άριστους παπαγάλους.
Θα εργαστούν σε σύγχρονα σκλαβοπάζαρα που έχουν μετονομάσει τη δουλεία, απασχόληση, για να καταπίνει εύκολα το χάπι ο καρπαζοεισπράκτορας υπαλληλίσκος και να γελάει ευχαριστημένος όταν εισπράττει τα αποφάγια που πετάνε κάτω από το τραπέζι τα αφεντικά που υπακούει σκυφτός και ταπεινωμένος.
Δεν μπορούν να ερωτευτούν να νοιώσουν αυτή τη μαγεία των συναισθημάτων που δίνουν έμπνευση και χρώμα στη ζωή, γιατί τα βομβαρδίζουν θεωρίες και παραδείγματα ανθρωποειδών που στη ζωή τους το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να στολίζονται σαν πουτάνες και με ευκαιριακά @αμήσια ή χρηματικές συνδιαλλαγές να καθησυχάζουν τον αρρωστημένο ναρκισσισμό τους, πως οκ, κι αυτή τη μέρα επιβεβαιώθηκε.
Υπάρχουν άπειρα πράγματα από την αληθινή ζωή που χάνονται σιγά σιγά μέσα στο βόθρο μιας κοινωνίας που υποτίθεται πως θέλει να προστατέψει τα παιδιά της, ένα κράτος που τάχα φροντίζει για την ανάπτυξη και την ευημερία των πολιτών.
Μπορείτε να αντιληφθείτε σε πόσο απατηλό κόσμο πατάτε? Πόσα ψέματα και αισχρότητες περνάνε σαν μοναδικές δυνατότητες? Πόσο αηδιαστικά κατασκευάσματα είναι αυτά που έχουν καταλάβει τις καρέκλες και σας κουνάνε το δάχτυλο μέσα στη μούρη με περίσσιο θράσος, να σας διδάξουν.. αυτά τα αμόρφωτα, αστοιχείωτα, έκφυλα ανθρωπάρια, ορίζουν τη ζωή μας.
Δεν μπορούμε να τους εξαφανίσουμε, μπορούμε να εξαφανιστούμε όμως εμείς από τον ορίζοντά τους. Να μη ζουν εκείνοι ανάμεσά μας, αλλά να ζούμε εμείς ανάμεσά τους με τρόπο που να είμαστε όσο το δυνατόν πιο απόμακροι από τη χωματερή τους.
Δεν ξέρω πόσοι έχουν απομείνει ακόμα πάνω σ΄αυτόν εδώ το τόπο που να μην είναι ρουφιάνοι, μαυραγορίτες, γλυφτρόνια, παρτάκηδες και με ελάχιστη εγκεφαλική ουσία ακόμα ζωντανοί, αλλά έστω και ελάχιστοι αν είναι πρέπει να βρουν τρόπο να έρθουν σιγά σιγά σε επαφή, να χαράξουν μικρούς δρόμους ανάμεσα στις απρόσωπες, θορυβώδεις λεωφόρους, χανόμαστε, είμαστε ήδη αργά στο να συμμαζέψουμε οτιδήποτε.
Ας προσπαθήσουμε να διασώσουμε έστω και λίγους σπόρους μη σάπιους, για τις καλλιέργειες του μέλλοντος, να διαφυλάξουμε έστω και λίγες απαραίτητες γνώσεις από το παρελθόν σαν προστασία στη μαζικοποιημένη άγνοια του μέλλοντος.
