Φτιάχτε μου τη μέρα
Δημιουργούν σιγά σιγά ωρολογιακές βόμβες έτοιμες να εκραγούν. Αυτοί οι υπάνθρωποι, τα ανόητα κατασκευάσματα που σκάβουν συνέχεια το λάκκο για εκατομμύρια ανθρώπους, χαζογελώντας όπως ακριβώς μπορούν να γελούν οι ανόητοι, σκάβουν το δικό τους λάκκο.
Το σχέδιο απόλυτης υποταγής και υποδούλωσης των ανθρώπινων εγκεφάλων, μπορεί να λειτουργεί στο επίπεδο γνώσης, καλλιέργειας, τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας, αλλά πηγαίνει αντίθετα , δηλαδή αντί να υποτάσσει, ενδυναμώνει το κτήνος που κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του.
Έτσι γινόταν πάντα και μετά από περιόδους απόλυτης τυραννίας, εξαθλίωσης, η ιστορία κατέγραφε λαιμούς να κόβονται, λαρύγγια να ξεσκίζονται, τυράννους να βρίσκουν φριχτό τέλος. Κι επειδή ο άνθρωπος από πάντα και για πάντα κρύβει μέσα του το θηρίο που έχει καλά καλύψει με μια δήθεν έκφραση πολιτισμού, σύντομα θα έχουμε γέλια.
Μπορεί η κοινωνία των ακατοίκητων εγκεφάλων να έχει γίνει παντοδύναμη με δύστυχα ανθρωπάκια που κάθονται κολλημένα σε αηδιαστικά προγράμματα στη τηλεόραση, που μετράνε την ύπαρξή τους με απόλυτα επιδερμικό τρόπο, μπορεί να κυκλοφορούν νεκροί ανάμεσα μας που ακόμα δεν τους έχει ανακοινώσει κανείς πως πέθαναν, αλλά δίπλα σαυτούς γεννιέται μια άλλη κατηγορία.
Οι πρώην καλοζωισμένοι και νυν στον αγώνα επιβίωσης. Κάθε περικοπή μισθού, κάθε απόλυση, κάθε στέρηση κάθε οικονομικής δυνατότητας γεννάει δυο κατηγορίες, εκείνους που θα κόψουν τις φλέβες τους, θα πηδήξουν από τα παράθυρα ή θα καταλήξουν να χαπακώνονται, αλλά γεννάει κι εκείνους που ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ, μαθαίνοντας με τον άσχημο τρόπο για πρώτη φορά πως να ζουν με λιγότερα, πως να μην έχουν ανάγκη όλα εκείνα που πριν θεωρούσαν απαραίτητα. Θα κατανοήσουν, όχι επειδή έκαναν μια μεγάλη πνευματική αναζήτηση, αλλά επειδή βρέθηκαν με το ψυγείο άδειο, τη τσέπη ξηλωμένη, και την απόλυτη ανάγκη να βρουν τρόπους να την βγάλουν καθαρή. Αυτοί γεμίζουν οργή, δύναμη, και ξυπνάνε από το λήθαργο με συνοπτικές διαδικασίες. Ποδοπατήθηκαν χωρίς έλεος ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΞΟΥΝ, μόλις έρθει η κατάλληλη ώρα.
Με τον ίδιο τρόπο, άνθρωποι στον 21ο αιώνα, έμαθαν να περνάνε νύχτες χειμωνιάτικες, χωρίς θέρμανση, χωρίς ρεύμα, έμαθαν να επισκευάζουν παλιά πράγματα, να αποθηκεύουν για ώρες που δεν θα υπάρχει τίποτα. Θυμήθηκαν πράγματα και κόλπα που χρησιμοποιούσαν οι παππούδες, έψαξαν τρόπους πως να αμύνονται, πως να προστατεύονται, πως να ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ.
Αυτά τα καθίκια που σέρνονται με τη γλώσσα απλωμένη στο πάτωμα στα αφεντικά τους, αυτά τα καθάρματα που δεν έχουν τσίπα, ούτε συνείδηση για να μπορέσουν να αντιληφθούν στο ελάχιστο τον τέρας που δημιουργούν σιγά σιγά νομίζουν πως όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο. Νομίζουν πως τα έχουν όλα καλά τακτοποιημένα για τη τελική μάχη, αλλά οι μαλάκες κοντά στη κατασκευή απόλυτα υποταγμένων δούλων, έχουν δώσει όλες τις οδηγίες για την κατασκευή των νέων ανθρώπων, που μαντέψτε τι δεν θα έχουν ανάγκη? Το σιχαμερό κατασκεύασμα που πλασάρουν σαν πολιτισμό.
Φτιάχτε μου τη μέρα καθάρματα. Βάλτε κι άλλους φόρους, κόψτε μισθούς, στείλτε ανθρώπους στα αζήτητα, δημιουργείστε ανθρώπους που έχασαν αγαπημένους τους εξ΄αιτίας σας, κατασκευάστε στρατιώτες θολωμένους και γεμάτους οργή έτοιμους να σας φάνε ζωντανούς.
Φτιάχτε μου τη μέρα ανθρωπάρια του αίσχους και της απάτης και μετράτε κοντά στα δουλικά σας, στους χαρτογιακάδες σας και στους καρπαζοεισπράκτορες, πόσοι σπάνε τα δεσμά τους και είναι έτοιμοι για όλα. Σας φαίνονται λίγοι και δεν ανησυχείτε ζωντόβολα ε? 1 εκατομμύριο δουλικά φαίνονται μεγάλος αριθμός εξασφάλισης της σιχαμένης ζωής σας, αλλά σας έχω νέα 1000 αποφασισμένοι και απόλυτα συνειδητοποιημένοι ελεύθεροι πλέον άνθρωποι από τα απατηλά δεσμά σας, μπορούν να σας τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια.
Πολλοί μιλάνε για αναβίωση ενός στυγνού φασισμού που προς το παρόν έρπεται υπόγεια ανάμεσα στα διάφορα κοινωνικά στρώματα. Άλλοι μιλούν για την ενδυνάμωση του ρατσισμού κάθε μορφής. Άλλοι αρκούνται στο να βρίζουν συνεχώς σαν ηλίθιοι όποιον πάει να μιλήσει για πατριωτισμό, υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και να τον κατατάσσουν ακόμα κι αν έχει κάτι αξιόλογο να πει στους «ύποπτους» φασίζοντες.
Λοιπόν εγώ σας λέω, και το υπογράφω πως αυτό που σέρνεται και θα εμφανιστεί κάποια στιγμή μπροστά μας, όταν θα έχει τραφεί από ότι ευγενικά του προωθούν οι γελοίοι τυραννίσκοι, δεν θα έχει ιδεολογία, ούτε θα ανήκει σε κάποιο από τα γνωστά μαγαζάκια, ούτε θα αποσκοπεί στο να μαζέψει ψηφαλάκια και υποσχέσεις. Θα είναι ένα νέο είδος ανθρώπου, που θα κουβαλάει μέσα του τις αναμνήσεις από όλες τις προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες επαναστάσεων στην ανθρώπινη ιστορία, θα κουβαλάει τις αναμνήσεις από το αηδιαστικό μοντέλο διοίκησης που βιώνουμε τους τελευταίους αιώνες, θα έχει τη δίψα, το όνειρο να κατασκευάσει τον νέο άνθρωπο.
Οι επαναστάτες του μέλλοντος δεν θα μοιάζουν με εκείνους που μετά από ένα αιματοκύλισμα, και μεγάλα λόγια, καβάτζαραν τη δική τους καρέκλα για να φάνε με τη σειρά τους και να χορτάσουν τη κοιλιά τους, θα είναι οι εναπομείναντες ΑΘΙΚΤΟΙ ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΣ από ένα παγκόσμιο αφανισμό, από ένα ακήρυχτο πόλεμο που θα έχει ισοπεδώσει κάθε έννοια, κάθε αξία, κάθε δυνατότητα νόησης, που θα έχει δημιουργήσει μια ανθρωπότητα που θα πνίγεται χωρίς έλεος μέσα στην οδύνη μιας μαζικής ανίατης ασθένειας, και που θα πρέπει να ανακαλύψουν από την αρχή και να δημιουργήσουν τη νέα μορφή ζωής, τον επόμενο πολιτισμό. Κι ελπίζω ολόψυχα σ΄αυτό το πόλεμο να εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης όλα τα υποείδη ζωντανών νεκρών ανθρωπάριων, έτσι ώστε να μην υπάρξει κανένας φόβος για μελλοντική επιμόλυνση.
Οι περισσότεροι που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο θα πείτε, πως ονειρεύομαι ξύπνια και τίποτα από όλα αυτά ούτε υπάρχει, ούτε θα γίνει. Εννοείται πως στη μεγάλη μάζα πάντα οι μελλοντικές ανατροπές φάνταζαν επιστημονική φαντασία. Το καλό είναι πως και στους ανόητους τυράννους το ίδιο φάνταζαν. Ευτυχώς.
