Επιστροφή στην «κανονικότητα»

Γράφει ο Ντίνος Παπαντωνίου

Δύο μήνες σε υποχρεωτική καραντίνα ήταν αρκετοί να γίνουμε «σοφότεροι».Άλλοι με ένα βιβλίο στο χέρι, άλλοι κολλημένοι στην tv, άλλοι σερφάροντας στο διαδίκτυο, άλλοι μιλώντας στο τηλέφωνο, στο whatsApp, στο Viber,άλλοι στη κουζίνα, άλλοι ανάλογα με το τόπο και τύπο κατοικίας μικρά βήματα στα μπαλκόνια, στις αυλές, στους κήπους και φυσικά στα «καλούδια»των Σ/Μ.

 

Ο πολιτικός διάλογος και αυτός σε καραντίνα. Συναίνεση παντού και από όλους. Κάποιες μικρές κορώνες αντιπολιτευτικές για την τιμή των «όπλων», απαραίτητες, για να σωθούν τα προσχήματα. Οι επικοινωνιολόγοι και οι δημοσκόποι ετοιμοπόλεμοι για όλα.
Η αγωνία τους μεγάλη αν θα αντέξει το σύστημα υγείας. Όλοι τους διαχρονικά φρόντισαν για την διαπόμπευση του, την απαξίωση του.
Το κυβερνώ, με την αμέριστη μεν, επιδοτούμενη δε, στήριξη του τηλεοπτικού πριγκιπάτου, το μοιράζω επιδόματα σε όλες τοις κοινωνικές τάξεις, υιοθετώντας μαθηματικούς τύπους μικρό και μακροοικονομίας, ήρθε για να μείνει.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, (εκτός από το ΚΚΕ), όταν δεν είναι στο Μαξίμου χάνουν την περπατησιά τους. Η αξιωματική αντιπολίτευση μιλάει σαν να μην κυβέρνησε μια μέρα.
Για τα δήθεν κόμματα των Αθηνών, θα έχουμε πολλά να πούμε το επόμενο διάστημα.
Ας δούμε σήμερα τι γίνεται στο σπίτι μας στην Κορινθία.Όλοι δεν λένε ότι ο τόπος μας είναι ευλογημένος και προικισμένος;

Είναι λοιπόν η ώρα να δούμε πόσο προικισμένοι είναι και« οι εκπρόσωποι» του κορινθιακού λαού, στο κοινοβούλιο, στα δημοτικά συμβούλια, το περιφερειακό συμβούλιο, τα επιμελητήρια, τα συνδικάτα, τις αναπτυξιακές εταιρείες.
Είναι η ώρα να αφήσουν τις δημόσιες σχέσεις και τις φωτογραφήσεις. Τα πήγαινε έλα και τις φιλοφρονήσεις, το φιλικό κτύπημα στην πλάτη και τις ευχές. Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις λένε. Αλλά ας τις κρατήσουν οι κρατούντες για το προσωπικό τους άλμπουμ στις επόμενες εκλογές.
Είναι η ώρα να περάσουν από την εποχή των τηλεδιασκέψεων στην αγορά του λόγου, των επιχειρημάτων, των λύσεων. Η λογική να διορθώσουμε και να προσαρμοσθούμε στη νέα«κανονικότητα» δεν αρκεί. Το πρόβλημα είναι συστημικό.
Είναι η ώρα να περάσουν σε πράξεις. Είναι θέμα επιβίωσης όσο και αξιοπρέπειας και συνέπειας.
Είναι η ώρα να καθίσουν σε ένα τραπέζι, με συγκεκριμένη ατζέντα (αν έχουν) και να μην σηκωθούν, αν δεν βρουν λύσεις όχι μόνο για τα προβλήματα της εστίασης που την αντιμετωπίζουν με όρους τραπεζοκαθισμάτων.
Είναι η ώρα να καταλάβουν(βουμε), ότι η εστίαση είναι το «όχημα» να αντιληφθούμε την αξία των προϊόντων που βρίσκονται κοντά μας, να ανακτήσουμε τη γαστρονομική ταυτότητά μας.
Είναι η ώρα να δουν(δούμε),σπιθαμή προς σπιθαμή όλους τους παραγωγικούς κλάδους του αγαπημένου μας τόπου.
Είναι η ώρα να εγκαταλείψουμε «φαραωνικά» σχέδια και έργα βιτρίνας και να προσεγγίσουμε τους ανήσυχους και δημιουργικούς νέους του νομού μας, που θέλουν να μείνουν δεμένοι με τη γενέθλια γη τους. Δεμένοι με τον αμπελώνα τους, την μικρή κτηνοτροφική μονάδα τους, τα φρουτοπαραγωγικά τους περιβόλια.
Είναι η ώρα να ενθαρρύνουμε και όσους θέλουν να επιστρέψουν με κίνητρα και όχι με παλαμάκια και Training Voucher.

Ο Ελύτης έγραψε: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».

Η Κορινθία έχει πολλά περισσότερα ας το τολμήσουμε.