Ενδοοικογενειακή βία: Όταν η έμφυλη βία έχει το κλειδί του σπιτιού μας

Της   Έλενας Κονομόδη,

Δικηγόρου παρ΄Αρείω Πάγω, Μέλους Τμ.Φεμινιστικής Πολιτικής/Πολιτικής Φύλου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

25 Νοεμβρίου.  Παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών. Μια ημέρα ορόσημο για μια απαίτηση/διεκδίκηση/αγώνα που υφίσταται κάθε ημέρα.  Η 25η Νοεμβρίου καθιερώθηκε παγκόσμια μόλις το 1999 όμως το πρόβλημα της κακοποίησης των γυναικών είναι διαχρονικό. Τα τελευταία χρόνια λόγω των συνθηκών. της πιο ενδελεχούς καταγραφής των περιστατικών και της αποφασιστικής συμβολής του κινήματος του metoo έχει έρθει πραγματικά στο προσκήνιο.

 

Μια από τις πιο συχνές μορφές έμφυλης βίας είναι η ενδοοικογενειακή. Είτε πρόκειται για ψυχολογική/σωματική κακοποίηση είτε φτάνουμε στην ακραία μορφή της, τη γυναικοκτονία τα στοιχεία σοκάρουν και προβληματίζουν βαθιά. Μέχρι σήμερα το 2022, χρονιά χωρίς κανένα περιοριστικό μέτρο εξαιτίας της πανδημίας, σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων καταγράφηκαν 3125 κλήσεις στην Εθνική γραμμή SOS για θέματα που αφορούσαν ενδοοικογενειακή βία ενώ πάνω από τα μισά αφορούσαν γυναίκες που κατήγγειλαν συγκεκριμένα τον πρώην/νυν σύντροφο/σύζυγο. Όσο δε αφορά τις τραγικές απώλειες των γυναικοκτονιών έφτασαν μέσα σε 11 μήνες τις 13 χωρίς ακόμη να έχει τελειώσει το έτος.

Τι μπορούμε ως πολιτεία και κοινωνία να κάνουμε

Πάγιο αίτημα αποτελεί φυσικά(α) η νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία, όπως πρόσφατα αναγνωρίστηκε και στην γειτονική μας Κύπρο. (β) Επίσης καίριας και πρακτικής σημασίας είναι η επέκταση-αναβάθμιση και μονιμοποίηση των Συμβουλευτικών κέντρων, των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες και της γραμμής SOS 15900.  (γ) Σε επίπεδο άμεσης πρόληψης και αντιμετώπισης των περιστατικών είναι αναγκαία η ίδρυση γραφείων σε κάθε αστυνομικό τμήμα της χώρας για την ενδοοικογενειακή βία  και (δ)η 24ωρη λειτουργία της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας, καθώς και(ε)η παροχή δωρεάν νομικής στήριξης στα θύματα.

Περιστατικά έμφυλης βίας, όπου το 82% αφορά γυναίκες- ποσοστό που φτάνει το 98% αναφορικά με τους βιασμούς, δεν παρατηρούνται μόνο ενδοοικογενειακά. Δυστυχώς η γυναίκα γίνεται στόχος, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα, τόσο στον εργασιακό όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό της χώρο. Η σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, το πρώτο Διεθνώς δεσμευτικό κείμενο για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών , επικυρώθηκε στη χώρα μας το 2018, αποτελεί ένα κορυφαίο βήμα  ώστε να υψωθεί ένα απροσπέλαστο τείχος ενάντια στην έμφυλη βία. Δεν είναι όμως το μοναδικό καθένας και καθεμία μας, πέρα από την πολιτεία, σαν κοινωνία οφείλουμε να αποδοκιμάζουμε και να εξαλείφουμε τη βία σε κάθε της μορφή. Είναι ο μοναδικός τρόπος να προχωρήσουμε όντως μπροστά και να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα.