Η Αμφισβήτηση των Θεσμών: Μια Προαναγγελθείσα Κρίση
Η αμφισβήτηση των θεσμών από την πλειοψηφία των πολιτών δεν είναι απλώς ένα ανησυχητικό φαινόμενο – είναι ένα βαθιά ανησυχητικό σύμπτωμα αποσταθεροποίησης της ίδιας της δημοκρατίας. Το τελευταίο διάστημα, πρώην πρωθυπουργοί και υπουργοί αναφέρονται συνεχώς στη διάχυτη δυσπιστία των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Τώρα όλοι μιλούν για αυτό. Όμως κάποιοι είχαμε προειδοποιήσει πολύ νωρίτερα.
Ζούμε, χωρίς αμφιβολία, μια κρίση εμπιστοσύνης που δεν περιορίζεται σε επιμέρους θεσμούς ή πρόσωπα. Είναι μια συνολική αμφισβήτηση του ίδιου του πολιτικού οικοδομήματος. Και αυτή η κρίση δεν προέκυψε εν κενώ. Τροφοδοτήθηκε από την ατιμωρησία, από σκάνδαλα που έμειναν χωρίς απόδοση δικαιοσύνης, από πολιτικές παρεμβάσεις που υπονόμευσαν τη διαφάνεια και την ισονομία.
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ,οι υποκλοπες,και πολλές άλλες υποθέσεις έχουν τραυματίσει βαθιά τη σχέση των πολιτών με το κράτος δικαίου. Κανείς δεν απολογήθηκε, κανείς δεν τιμωρήθηκε ουσιαστικά. Και ενώ η κοινωνία διεκδικούσε απαντήσεις, εκείνοι που έπρεπε να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, σιωπούσαν ή χειραγωγούσαν τους θεσμούς προς ίδιον όφελος.
Θυμίζω την αντισυνταγματική τροπολογία του 2021, με την οποία η τότε κυβέρνηση της “Νέας Δημοκρατίας” …που ανέτρεψε αιφνιδιαστικά –και εκτός κάθε θεσμικής διαδικασίας–δημοκρατικάεκλεγμένεςδιοικήσειςΕπιμελητήριων εν μέσωθητείας τους.
Μέχρι τότε απαιτούνταν αυξημένη πλειοψηφία 4/5 των μελών. Ξαφνικά, με μια εκπρόθεσμη και πραξικοπηματική τροπολογία, αρκούσε πλέον μια οριακή πλειοψηφία 50%+1.
Μια τέτοια αλλαγή εν μέσω “παιχνιδιού”, δηλαδή κατά τη διάρκεια της θητείας των διοικητικών συμβουλίων, είναι εξόφθαλμα παράνομη και αντιδεοντολογική. Πρόκειται για ωμή παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο των Επιμελητηρίων, που αλλοιώνει τον χαρακτήρα και τη δημοκρατική λειτουργία τους. Όσοι αντιδράσαμε τότε, κατηγορηθήκαμε ότι “φωνάζουμε χωρίς λόγο”. Τώρα, όμως, όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα.
Η αμφισβήτηση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα συνεχών θεσμικών εκτροπών, μικρών ή μεγάλων, που διαβρώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών. Και το πιο επικίνδυνο απ’ όλα είναι ότι η δυσπιστία αυτή δεν περιορίζεται πλέον σε κόμματα ή κυβερνήσεις, αλλά στο σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Όταν όλα έχουν ξεφύγει, είναι πια αργά. Η ζημιά έχει γίνει, η κοινωνία πληγώνεται ξανά και ξανά, και όσοι υποφέρουν δεν παρηγορούνται από τα «σας τα λέγαμε» ή τις όψιμες συγγνώμες. Κάποιοι, φυσικά, ωφελούνται από την καθυστέρηση — αλλά το όφελος αυτό έχει κόστος. Και αυτό το κόστος είναι η ευθύνη για τη διολίσθηση. Για τη σιωπή. Για τη συνενοχή. Για την εγκατάλειψη κάθε έννοιας λογοδοσίας.
Εμείς τουλάχιστον, δεν υπήρξαμε και δεν είμαστε μέρος αυτού του σκηνικού. Είχαμε το θάρρος να σταθούμε απέναντι, να μιλήσουμε όταν οι περισσότεροι σιωπούσαν.Δεν κρυφτηκαμε.
Μιλησαμε,καταγγειλαμε,σταθηκαμε απεναντι .Οχι γιατι περιμεναμε δικαιωση.Αλλα γιατι αυτή είναι η ευθύνη οσων θέλουν να λεγονται πολίτες και όχι ΠΕΛΑΤΕΣ. Ενεργοί άνθρωποι και όχι χειραγωγούμεναπιόνια.
Η δημοκρατία δεν απειλείται μόνο από τους ανοιχτούς εχθρούς της, αλλά κυρίως από όσους αλλοιώνουν τους κανόνες του παιχνιδιού στα κρυφά.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειαζόμαστε θεσμούς που να λειτουργούν με διαφάνεια, αξιοπιστία και λογοδοσία. Χρειαζόμαστε πολίτες ενημερωμένους και ενεργούς, όχι απαθείς και παραιτημένους. Και χρειαζόμαστε μια πολιτεία που να μη φοβάται την κριτική, αλλά να την αφουγκράζεται – γιατί μόνο έτσι μπορούμε να επαναφέρουμε την εμπιστοσύνη εκεί που πλέον απουσιάζει
Παναγιώτης Αν.Πιτσάκης
ΠρόεδροςΕπιμελητήριουΚορίνθιας 2017-2021
Πρόεδρος Επιμελητήριων Πελοποννήσου.
Επιχειρηματίας.
6940075555
