Α.Γ Καλλής: Ανοιχτή επιστολή στη Μαρία Καρυστιανού

Αγαπημένη όλων μας, όσων ακόμη αγωνιζόμαστε για ιδέες και αξίες πανανθρώπινες ,Μαρία Καρυστιανού, το ότι θα είμαστε μαζί σου μέχρι το τέλος του αγώνα για την δικαίωση των 57 αγγέλων των Τεμπών, αυτό είναι από μόνο του μια αυτονόητη αξία, ένα δεδομένο, ένας ήλιος πού θα ανατέλλει κάθε πρωί δίνοντας όρκο τιμής πάνω σε μια εικόνα από τίμιο ξύλο , πού προσπαθούν εναγωνίως και επί ματαίω, να κάψουν…να εξαφανίσουν…να καταστρέψουν και να ”διευθετήσουν”  οι εκ των ”αρίστων” του κυβερνητικού σχηματισμού.

Αυτό το ποτάμι οργής , πού δημιουργήθηκε ως αντίδραση σε μια αδικία πού έπνιγε την καθημερινότητά μας , μονάχα στην σκέψη ότι θα μπορούσε να ήταν και τα δικά μας παιδιά εκεί, οι δικοί μας αγαπημένοι, μέσα σ αυτό το τραίνο της ντροπής, του ψεύδους και της αλαζονείας της εξουσίας, δεν θα γυρίσει πίσω όπως ευελπιστούν κάποιοι και όπως συνέβαινε συχνά στο παρελθόν όπου η επίσημη πολιτεία μέσω μιας αργόσυρτης δικαιοσύνης, <<επένδυε>> μονίμως στην λήθη και στην απόσπαση προσοχής από τα σπουδαία και σημαντικά, με απώτερο στόχο να χαθεί κι αυτό μέσα στο πλήθος, το χρόνο, τον πόνο, τον άκαιρο και επί παραγγελία νόμο ,εκτελεσμένο σε μια κάποια μάντρα, ενός κάποιου στρατοπέδου αιχμαλώτων, με απουσία μαρτύρων, νωρίς το πρωί πριν ξημερώσει.

Αυτή τη φορά, το ποτάμι αυτό πού εκφράζει την θλίψη, την απόγνωση και την οργή μας απέναντι σ’ αυτή την εγκληματική συμμορία του φαίνεστε, της ειρωνείας, της αλαζονείας και της σκληρότητας που έχει επιδείξει σε κείνους ( βλπ. συγγενείς των φονευθέντων ),που τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημα τους για να αναπαυθούν οι ψυχές των αδίκως χαμένων παιδιών, δεν θα γυρίσει πίσω …ποτέ ξανά.

Ποτέ ξανά…Μάτι, Μάντρα, Μαρφιν, Τέμπη…
Εως εδώ και μη παρέκει!!!!!!!!

Αυτό το ποτάμι τής οργής όλων μας ,θα παρασύρει με ορμή αυτό το σαθρό σύστημα πού καταδυναστεύει την ζωή μας εδώ και πολλά χρόνια καταργώντας στην πράξη τη Δημοκρατία, το Σύνταγμα , τήν Ελευθερία, την Δικαιοσύνη, την Αξιοκρατία, την ίδια μας την ζωή, από το Άλφα έως το Ωμέγα της..
Και για το λόγο αυτό, από τα βάθη της καρδιάς μας σε ευχαριστούμε Μαρία Καρυστιανού, γιατί μας θύμισες με την έως τώρα γενναία στάση σου, μια άλλη Ελλάδα…
Μια άλλη Ελλάδα, υπερήφανη και μαχητική, χωρίς <<Φραπέδες>>, <<Χασάπηδες>>,Εφιάλτες,
Κομματάρχες, επίορκους Υπουργούς, Πρωθυπουργούς, Βουλευτές, Γενικούς Γραμματείς Παράγοντες , Τελετάρχες ,Οσφυοκάμπτες και Παράσιτα κάθε είδους που κατατρώγουν τις ψυχές των τιμίων πλην αφελών ως θυσία στο αφήγημα τής ανομίας των αναμάρτητων στασιαστών της <<αληθείας>>(βλπ. αλητείας).

Μια άλλη Ελλάδα όπως ήταν ,εκείνη του Σολωμού, τού Κάλβου, τού Καβάφη, τού Σεφέρη, τού Ελύτη, τού Σικελιανού, του Βάρναλη ,τού Ρίτσου.
Μια άλλη Ελλάδα όπως ήταν εκείνη τής Αντίστασης απέναντι σε κάθε κατακτητή, απέναντι σε κάθε τύραννο, απέναντι σε κάθε ολιγάρχη πού δεν σέβεται τον Άνθρωπο ως οντότητα, ως παρουσία, ως βασικό συστατικό της ιστορίας ανά τούς αιώνες.
Μια άλλη Ελλάδα όπως ήταν εκείνη τής Αντιγόνης, της Λέλας Καραγιάννη, τής Ηλέκτρας Αποστόλου, της Ηρώς Κωνσταντοπούλου, τής Μαρίας Δημάδη,του Νικηταρά ,του Μαρίνου Αντύπα, του Παναγούλη, τού Πλουμπίδη , τού Λαμπράκη, τού Μουστακλή, του Κώστα Γεωργάκη ,του Σολωμού και τόσων άλλων πέρα από κόμματα και κομματίδια, πέρα από παράγοντες και κομματάρχες, στρατάρχες και αυλάρχες κάθε είδους και συνομοταξίας…

Αυτή την άλλη Ελλάδα των Αγίων έναντι των Αφρονων (βλπ. δολοφόνων ονείρων και οραμάτων)μάς θύμισες Μαρία με την όλη σου στάση ,την όλη σου πορεία, και για το λόγο αυτό είμαστε και θα είμαστε μαζί σου ,νυν και αεί ,για να λάμψει ξανά σ αυτή τη χώρα ο ήλιος τής δικαιοσύνης και να αναπαυθούν οι ψυχές των παιδιών σας που έγιναν πλέον και δικά μας παιδιά..

Ο Αγώνας συνεχίζεται
Ως την Νίκη πάντα …
Αυτή τη Νίκη, πού δεν έχει χρώμα και κόμμα, δεν κρατάει πλαστικά σημαιάκια, δεν έχει ανάγκη από μπαλκόνια και αλώνια, γραμματείς και Φαρισαίους, αμέτρητα αιγοπρόβατα ,στρέμματα και αχανείς εκτάσεις, ελαστικές συνειδήσεις, ενισχύσεις και αποσχίσεις ,ραγιάδες, δούλους κι αυλοκόλακες, Οσίους και βρικόλακες…

Μαρία Καρυστιανού

Σ’ ευχαριστούμε για όλα, μα περισσότερο για το χαμένο οξυγόνο και την ελπίδα πού δραπέτευσαν από τα καμένα βαγόνια και πήραν ξανά την θέση τους δίπλα σ’ έναν ουράνιο θόλο με 57 λαμπερά αστέρια πού μας καθοδηγούν τώρα πια στις σκοτεινές μας διαδρομές…με αρετήν και τόλμη…

Γιατί Ναι…θέλει αρετήν και τόλμη η Ελευθερία…η Δικαιοσύνη…η Ανεξαρτησία…η Υπερηφάνεια αυτής τής πατρίδας πού την κατάντησαν σκιά τού εαυτού της στα σκλαβοπάζαρα και τα πορνεία Δύσης και Ανατολής…ανάμεσα σε διαδρόμους με νταβατζήδες, χρηματιστές και άφρονες <<ανθρωπιστές>>…

Φτάνει πια …έως ΕΔΩ…
Αυτή η Ελλάδα δεν είναι η δική μας Ελλάδα…

Α.Γ Καλλής
Επ. πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας