Ψήφος στην ΚΑΠ και «φίλοι» των αγωνιζόμενων αγροτοκτηνοτρόφων δεν κολλάνε…
Άρθρο, του Κώστα Παπαδάκη*
Ασφαλώς και έχει ξεχωριστή σημασία το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές όλων των αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση, Πλεύση Ελευθερίας, Φωνή Λογικής, «Νίκη») ψήφισαν σύσσωμοι την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και τον επικαιροποιημένο Κανονισμό της στο Ευρωκοινοβούλιο, εν μέσω των πιο μεγάλων κινητοποιήσεων των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων των τελευταίων δεκαετιών.
Πρόκειται για κινητοποιήσεις που είναι αναμφίβολα οι πιο μαζικές, μαχητικές και με ανεβασμένες μορφές πάλης, με περιεχόμενο που πάνω απ’ όλα ενοχοποιεί την ΚΑΠ και τη διεθνοποιημένη καπιταλιστική αγορά.
Η ψήφος τους αυτή, εκτός των άλλων, φανερώνει τον κυνισμό τους. Πάνω απ’ όλα όμως συνιστά «υπεύθυνη δήλωση» προς το μεγάλο κεφάλαιο ότι στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, σε όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν βρεθούν, με ή χωρίς «σωτήρα», θα υπερασπιστούν μέχρι τέλους την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου: Το ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτών για τα συμφέροντα των βιομηχανικών, εμπορικών και τραπεζικών μονοπωλίων. Η εναντίωσή τους, άλλωστε, ακόμα και με τη μορφή πάλης των μπλόκων, στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί.
Βεβαίως, όλοι τους δεν χρειάζονται συστάσεις, καθώς οι επικεφαλής τους έχουν συμμετάσχει σε κυβερνήσεις κατά το παρελθόν «με έργα και ημέρες». Οπως κάνει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, έτσι και εκείνοι παλιότερα συκοφάντησαν τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις των αγροτών, τους εκβίαζαν, τους απειλούσαν και τους κατέστειλαν με όλα τα μέσα, σέρνοντάς τους στα «αγροτοδικεία», όπου τους στέλνει ξανά σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ.
Παρότι λοιπόν είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, επιστρατεύοντας ψέματα επιχειρούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα για την υποστήριξή τους στην ΚΑΠ από κοινού με τους ευρωβουλευτές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την οποία κατά τ’ άλλα καταγγέλλουν «άσφαιρα». Αποκαλύπτονται έτσι η κοινή στρατηγική και η πολιτική τους σύμπλευση σε βάρος του λαού.
Με τις πρόσφατες τροποποιήσεις στους Κανονισμούς της ΚΑΠ που ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο καθιερώνονται οι δορυφορικοί έλεγχοι (monitoring), ενώ αποδυναμώνονται οι φυσικοί, επιτόπιοι από γεωπόνους, ενισχύοντας τη δυνατότητα να λυμαίνονται τις επιδοτήσεις διάφορα «τρωκτικά» και αποκλείοντας πραγματικούς δικαιούχους, που βρίσκονται στο έλεος «τεχνικών λαθών του δορυφόρου», όπως ήδη συμβαίνει.
Ταυτόχρονα ενισχύεται η ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης της παραγωγής και εισάγεται ψαλίδι με πλαφόν αποκλεισμού πληγέντων για ζημιές έως 30%, ενώ για τους υπόλοιπους αποσπασματικές και καθυστερημένες πληρωμές. Αντίθετα, οι αγρότες διεκδικούν έναν ΕΛΓΑ με επαρκή κρατική χρηματοδότηση, που θα εγγυάται 100% αποζημίωση για όλες τις ζημιές.
Ας δούμε αναλυτικά όλη τη βεντάλια των κάλπικων επιχειρημάτων που επικαλούνται οι διάφοροι υπερασπιστές της ΚΑΠ και του καπιταλιστικού μονόδρομου…
Ψέμα πρώτο: «Αν δεν ψηφίζαμε την ΚΑΠ, θα χάναμε τις επιδοτήσεις»
Πρέπει κάποιος να υπενθυμίσει στους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων ότι οι επιδοτήσεις δεν δίνονται «σκέτες». Πάνε χέρι – χέρι με τη μη αναστρέψιμη χειροτέρευση των όρων παραμονής που επιβάλλει η ΚΑΠ στην παραγωγή των αγροτοκτηνοτρόφων του μόχθου. Συνοδεύονται από περαιτέρω αύξηση της εντατικοποίησης και έκθεση των παραγωγών σε φυσικά φαινόμενα και ζωονόσους, χωρίς ουσιαστική κάλυψη και 100% αποζημίωση.
Οι επιδοτήσεις (όλες τους ιδρώτας του λαού) που δίνονται όχι μόνο στην ΕΕ, αλλά σε κάθε καπιταλιστική οικονομία, αποτελούν το άλλοθι για την αρπαγή της παραγωγής σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους και τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια. Συνιστούν απόδειξη ότι με όρους καπιταλιστικής αγοράς οι βιοπαλαιστές δεν μπορούν να επιβιώσουν, ακόμα κι αν τις πάρουν στο ακέραιο.
Αυτόν τον μηχανισμό στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα, ενώ έμπρακτα βρίσκονται σε σύγκρουση με τα αιτήματα των αγροτών για μείωση του κόστους παραγωγής και εγγυημένες τιμές. Εγγυημένες τιμές που η ΕΕ και οι κυβερνήσεις «μια χαρά» εξασφαλίζουν στην πολεμική βιομηχανία, στους εφοπλιστές, στους ομίλους των διοδίων στους αυτοκινητόδρομους.
Ψέμα δεύτερο: «Η νέα ΚΑΠ δημιουργεί συνθήκες εθνικής πολιτικής»
Από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες διακινείται ο ισχυρισμός ότι η ΚΑΠ πλέον «δημιουργεί συνθήκες εθνικής πολιτικής στα κράτη – μέλη, κάτι που απαγορευόταν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ». Καταρχάς χρειάζεται να τους υπενθυμίσουμε ότι ήταν ο πολιτικός τους πρόγονος, ο Συνασπισμός, που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Η πραγματικότητα είναι ότι η ΚΑΠ 2023 – 2027 εισήγαγε τα «Εθνικά Στρατηγικά Σχέδια» (ΕΣΣ), τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο από σχέδια για το πώς κάθε κράτος – μέλος θα εφαρμόσει την ΚΑΠ μέσα στους λεγόμενους «10 στόχους της Κομισιόν». Αυτοί αφορούν την προσαρμογή της παραγωγής στην «Πράσινη Συμφωνία» και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων ομίλων, οδηγώντας τους βιοπαλαιστές στον αφανισμό.
Τα ΕΣΣ υποβάλλονται στην Κομισιόν για έλεγχο και μπορούν να απορριφθούν, αν δεν υπηρετούν την κερδοφορία των ευρωενωσιακών ομίλων. Αλλωστε, η όποια «επιλογή» έχουν ή δεν έχουν τα κράτη – μέλη στη διαμόρφωση της πολιτικής τους δεν αφορά την υπεράσπιση των συμφερόντων των βιοπαλαιστών αγροτών, αλλά τη δυνατότητα μεγαλύτερης ελευθερίας κινήσεων για τα εγχώρια μονοπώλια, προκειμένου να ανταγωνιστούν τους διεθνείς ανταγωνιστές τους, γεγονός που θα οδηγούσε και πάλι στο να συνθλίβεται ο βιοπαλαιστής παραγωγός.
Ψέμα τρίτο (που ξεστομίζεται ειδικά από τον ΣΥΡΙΖΑ): «Το ΚΚΕ μιλάει για την ΚΑΠ ενώ ψηφίζεται η Mercosur1»
Μέσα στην απελπισία τους να δικαιολογήσουν την υποστήριξή τους στην ΚΑΠ, ισχυρίζονται υποκριτικά ότι οι κομμουνιστές μένουν προσκολλημένοι σε μια «παρωχημένη» κριτική κατά της ΚΑΠ. Οπως λέει η γνωστή ρήση, όμως, «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη».
Κι αυτό γιατί η στάση του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να πατήσει σε δύο βάρκες… Από τη μια ψήφισε τους νέους, επικαιροποιημένους Κανονισμούς της ΚΑΠ στο Ευρωκοινοβούλιο και από την άλλη καταγγέλλει τη συμφωνία Mercosur ως «επαίσχυντη» και «εξοντωτική», την ίδια στιγμή που η ΚΑΠ, την οποία υπερψηφίζει, αποτελεί το «χαλί» για τέτοιες συμφωνίες. Μοιρολογεί δηλαδή πάνω στα θύματα της πολιτικής που ο ίδιος στηρίζει και ψηφίζει.
Μάλιστα, στο ΚΚΕ, που του καταλογίζει την υπερψήφιση των νέων Κανονισμών της ΚΑΠ, κάνει κριτική ισχυριζόμενος ότι «θυμάται την ΚΑΠ την ώρα που περνά η Mercosur». Του απαντάμε: Η Mercosur δεν είναι ο εχθρός που ήρθε από το πουθενά, αλλά οργανικό τμήμα και αναπόσπαστο συμπλήρωμα της ΚΑΠ. Αυτής δηλαδή που ο ίδιος στήριξε, αυτής που οι αγρότες στα μπλόκα έχουν θέσει στο επίκεντρο της πάλης τους και η ίδια η κυβέρνηση μάλιστα επικαλείται για να μην ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους.
Οσον αφορά τη Mercosur, καλό θα ήταν να θυμίσουμε ότι το αγροτικό κίνημα, με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, ήδη από τη δεκαετία του ’90 σημάδευε ως πραγματικό ένοχο την ΚΑΠ και την τότε GATT (που ενσωματώθηκε στον ΠΟΕ). Τότε προωθήθηκε η «απελευθέρωση της αγοράς», ένας ωμός συμβιβασμός για τη μοιρασιά της λείας ανάμεσα στα μονοπώλια των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αυτό άνοιξε τον δρόμο για ληστρικές συμφωνίες όπως η CETA (συμφωνία ΕΕ – Καναδά) και η Mercosur.
Αυτοί που τώρα «ανακάλυψαν» τη Mercosur (κι αυτό γιατί η ΕΕ ή και ισχυρές αστικές τάξεις της, π.χ. η Γαλλία, διεκδικούν ακόμα καλύτερους όρους για τα μονοπώλιά τους στον διεθνή ανταγωνισμό), όπως το ΠΑΣΟΚ κι ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν οι ίδιοι που εκείνα τα χρόνια έλεγαν: «Τι δουλειά έχουν στα αιτήματα των μπλόκων η ΚΑΠ και η GATT;».
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και τότε, όπως και σήμερα, έδιναν μάχη αποκαλύπτοντας ότι οι καπιταλιστές διαχρονικά επιδιώκουν να παίζουν σε πολλαπλά ταμπλό: Να βρίσκουν φτηνές πρώτες ύλες τόσο από την καταλήστευση των ντόπιων παραγωγών μέσω της ΚΑΠ, όσο και από το διεθνές εμπόριο μέσω συμφωνιών τύπου GATT. Ταυτόχρονα, να προωθούν με αυτές τις συμφωνίες βιομηχανικά εμπορεύματα για αντάλλαγμα σε τρίτες χώρες, που στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας συνθλίβουν τα εργατικά δικαιώματα.
Ολα τα παραπάνω που προέβλεπε το ΚΚΕ, και επιβεβαιώθηκαν από τις εξελίξεις, είναι στο DNA του καπιταλισμού, ενώ επιχειρείται διαχρονικά να αμβλυνθούν με την εξαγορά, την ψηφοθηρία, τη σαπίλα και τα σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ, με την εμπλοκή έως και υπουργών της κυβέρνησης της ΝΔ.
Ψέμα τέταρτο: «Η “καλή ΚΑΠ” και η “κακή συμφωνία ΕΕ – Mercosur”»
Η συμφωνία ΕΕ – Mercosur δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με την ΚΑΠ, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο συμπλήρωμά της. Η πραγματικότητα είναι ότι οι αγρότες βρίσκονται στα μπλόκα πριν καν υπογραφεί η Mercosur, γιατί τα μονοπώλια και η ΚΑΠ της ΕΕ και όλων των αστικών κομμάτων τούς έχουν επιβάλει ήδη «βίο αβίωτο».
Η απάντηση στις ανάγκες επιβίωσης των γεωργών, των κτηνοτρόφων, των μελισσοκόμων και των ψαράδων, καθώς και η συνέχιση της παραγωγικής τους δραστηριότητας, βρίσκεται στον αγώνα για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους και την εξασφάλιση του αγροτικού εισοδήματος. Απαιτούμε η κυβέρνηση της ΝΔ να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, γιατί είναι δίκαια. Αυτή η πάλη – και όσα καταφέρουν να αποσπάσουν οι αγρότες με αυτή – θα αποτελέσει πλήγμα για τα συμφέροντα των ομίλων και τη γραμμή της ΚΑΠ.
Παράλληλα επιδρά και στην ψήφιση διαφόρων συμφωνιών όπως η Mercosur, της οποίας η υπογραφή αναβλήθηκε – πέρα από τους εντεινόμενους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ, ιδιαίτερα ανάμεσα σε Γερμανία και Γαλλία – εξαιτίας και των μεγάλων κινητοποιήσεων των αγροτών και κτηνοτρόφων στην Ευρώπη. Τα μπλόκα των τρακτέρ τους έφτασαν μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες, καταγγέλλοντας και αυτοί την ΚΑΠ, το ψηλό κόστος παραγωγής, το ότι είναι εκτεθειμένοι και ανοχύρωτοι στις ζωονόσους εξαιτίας του κράτους και των συμφερόντων των μεγάλων ομίλων, όπως επίσης το χτύπημα που θα δεχτούν και με την ενεργοποίηση της Mercosur.
Η πραγματική διέξοδος
Οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις των γεωργών και κτηνοτρόφων στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ φωτίζουν την καταλήστευση των ίδιων και του λαού από τα μονοπώλια στη διαδρομή από το χωράφι στο ράφι. Αποδεικνύουν ότι τα οξυμένα προβλήματα επιβίωσης του αγροτικού κόσμου και τα αδιέξοδα με τις ζωονόσους δεν μπορούν να λυθούν μέσα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΚΑΠ. Ο αγώνας ενάντια στην ΚΑΠ, στην ΕΕ των λόμπι των αγροτοβιομηχάνων και των σουπερμαρκετάδων, στο σύστημα της εκμετάλλευσης, είναι ο δρόμος διεξόδου για τον λαό, προκειμένου, μέσω της εγκαθίδρυσης δικής του εξουσίας και οικονομίας, να εξασφαλιστεί ότι οι παραγωγοί θα καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν.
Το πέρασμα στην κοινωνία της κοινωνικής ιδιοκτησίας, της εργατικής εξουσίας, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, αυτής του κεντρικού σχεδιασμού της παραγωγής με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να σημάνει την επιστροφή του τεράστιου παραγόμενου πλούτου στους πραγματικούς παραγωγούς του.
Με τα μεγάλα κρατικά αγροκτήματα και τον παραγωγικό συνεταιρισμό στο πλάι τους, θα είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την παραγωγική δραστηριότητά τους, με αξιοπρεπές εισόδημα που ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, με ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής, που μπορεί σε τελική ανάλυση να την επιτύχουν μόνο στο πλαίσιο της κοινωνικοποιημένης οικονομίας.
Παραπομπή:
1./sup> Η συμφωνία της ΕΕ με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως Βραζιλία, Αργεντινή, Βολιβία, Παραγουάη και Ουρουγουάη.
*Ο Κ. Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ
