Πολιτική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος του Ιούλη 2019

του Δημήτρη Βουζουναρά
Όπως μετά από κάθε σημαντική εκλογική διαδικασία, έτσι και τώρα μπαίνω στον κόπο να κάνω την καθιερωμένη πολιτική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, βασιζόμενος αυστηρά στα αριθμητικά δεδομένα, αλλά ταυτόχρονα εκθέτοντας την προσωπική μου άποψη τόσο για την πολιτική σημασία του αποτελέσματος όσο και για την κατεύθυνση προς την οποία μοιάζουν να οδηγούνται τα πράγματα.

Να σημειώσω πως πάγια θέση μου είναι, πως οι αναλύσεις αυτές πρέπει να γίνονται με βάση τον αριθμό των ψήφων, ενώ τα ποσοστά πρέπει να αναφέρονται μόνο όταν είναι απαραίτητο να αναφερθούν. Οι ψήφοι είναι άνθρωποι, τα ποσοστά δεν έχουν ψυχή! Αλλά και πάλι -κατά κανόνα- τα ποσοστά που αναφέρονται είναι επί του συνόλου του εκλογικού σώματος και όχι επί των εγκύρων.

Όποιος θέλει αποτελέσματα επί των εγκύρων, μπορεί να διαβάσει τους… πίνακες του Υπουργείου!

Το κείμενο –προειδοποιώ- είναι αρκετά μεγάλο, γι’ αυτό όποιος δεν αντέχει, καλά θα κάνει να μην συνεχίσει! Όποιος αντέξει όμως, πιστεύω πως τελικά θα έχει καταναλώσει μια ολοκληρωμένη, στέρεη λογικά άποψη, με την οποία μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, αλλά μόνο αφού προβληματιστεί στην κάθε παραδοχή της.

Πάμε λοιπόν με το κάθε ένα κόμμα ξεχωριστά και στο τέλος θα γίνει μια γενική εκτίμηση του αποτελέσματος και των προοπτικών.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Στις πρόσφατες εκλογές η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να επαναπατρίσει στις τάξεις της περίπου 725 χιλιάδες ψηφοφόρους σε σχέση με τον Σεπτέμβρη του 2015, μαζεύοντας έτσι 2,25 εκ. ψήφους, που ισοδυναμούν με το 22,6% του εκλογικού σώματος.

Η «ισχυρή εντολή» που ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ότι έλαβε από τον ελληνικό λαό για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της ΝΔ, μόνο ισχυρή δεν ήταν! «Ισχυρή» την έκαναν ο εκλογικός νόμος (με την «απλή αναλογική» θα έπαιρνε γύρω στις 130 έδρες, αντί για τις 158 που έλαβε), αλλά και η –επαναστατική(sic) για κάποιους- αποχή.

Πέρα όμως από την ορθότητα ή όχι του δόγματος που λέει ότι «στην Δημοκρατία αποφασίζουν οι συμμετέχοντες και όχι οι απέχοντες», στην πράξη τα πράγματα αποκτούν διαφορετική πολιτική αξία, καθότι δύο πράγματα θα συμβούν σίγουρα κατά το επόμενο διάστημα:

1)      Μελλοντικές νομοθετικές παρεμβάσεις που θα θίγουν μεγάλα τμήματα των πολιτών, δηλαδή και τους απέχοντες της εκλογικής διαδικασίας, θα έρθουν αντιμέτωπες με την αντίδραση κοινωνικών δυνάμεων πολλαπλάσιων εκείνων που στήριξαν με την ψήφο τους την κυβέρνηση.

2)      Οι ντόπιοι ολιγάρχες που ενίσχυσαν με τεράστια ποσά το πτωχευμένο κόμμα του κ. Μητσοτάκη για την προεκλογική του εκστρατεία, θα έρθουν να εισπράξουν τα γραμμάτια εις πολλαπλούν, απαιτώντας συγκεκριμένες ρυθμίσεις πάνω ή κάτω από το τραπέζι για νομότυπες ή και παράνομες «επενδύσεις». Στην περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, τότε είναι πολύ εύκολο μια κυβέρνηση που χαίρει αποδοχής μόνο από το 22,6% του λαού, να ανατραπεί. Άρα κατά συνέπεια και αυτή η κυβέρνηση, θα αποδειχθεί μια άλλη μαριονέτα της ντόπιας και της ξένης ολιγαρχίας.

Βλέποντας τον πίνακα, διαπιστώνεται εύκολα πως σχεδόν το σύνολο των 380 χιλιάδων ψήφων που προστέθηκαν στην δύναμη της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση με τις ευρωεκλογές, προέρχεται από την αποψίλωση του ακροδεξιού χώρου και ιδιαίτερα της Χρυσής Αυγής, του ΛΑΟΣ των ΑΝΕΛ αλλά και άλλων ακροδεξιών σχημάτων που είχαν εμφανιστεί τον Μάϊο. Σχετικά μικρές απώλειες, της τάξης των 30 χιλιάδων ψήφων, υπέστη και η Ελληνική Λύση. Το μόνο δεξιό κόμμα που άντεξε στην σαρωτική πίεση της Νέας Δημοκρατίας ήταν η Δημιουργία Ξανά. Όλα τα υπόλοιπα λεηλατήθηκαν.

ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε ανακινώντας στο «σκιάχτρο της Δεξιάς» να συγκεντρώσει σχεδόν 1,8 εκ. ψήφους, που αν –κάνοντας μια …μεταφυσική σύγκριση- τις είχε μαζέψει στις ευρωεκλογές πριν 40 ημέρες, θα έριχνε την τότε διαφορά κάτω από το 1%, με εντελώς διαφορετικές πολιτικές συνέπειες (ακόμα και πιθανή αμφισβήτηση της ικανότητας του Κυριάκου Μητσοτάκη από τους ίδιους τους Νεοδημοκράτες!)

Παρά όμως την απώλεια των κυβερνητικών θώκων, ο ΣΥΡΙΖΑ επέτυχε να διατηρήσει μεγάλο μέρος των δυνάμεων του, κάτι που θα του επιτρέψει να διαχειριστεί την ήττα με καλύτερους όρους, τόσο εσωκομματικά, όσο και στην Βουλή αλλά και στην κοινωνία.

Η αλήθεια είναι πως πολύ συχνά θα βρεθούν στην άβολη θέση να …καταγγέλλουν ως  «αντιλαϊκούς» νόμους τους οποίους έχουν οι ίδιοι ψηφίσει, ισχυριζόμενοι πως αυτοί όμως θα τους …ξε-ψήφιζαν πριν την εφαρμογή τους! Και εδώ που τα λέμε, ελάχιστοι πιστεύουν πως πάσχουν από «έλλειψη» θράσους για να κάνουν κάτι τέτοιο…

Ο μόνος εφικτός πολιτικός στόχος που παραμένει για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να μπει σε μια διαδικασία επανίδρυσης, με στόχο να απορροφήσει και τα τελευταία απολειφάδια του παλιού ΠΑΣΟΚ, φτιάχνοντας μια νέα σαλάτα η οποία θα σερβιριστεί ως «πατερίτσα» στους …φτωχούς και τους άνεργους, για να τους βοηθήσει να …σταθούν όρθιοι, την ώρα που η χώρα θα ξεκοκαλίζεται σε πυρετώδεις ρυθμούς για να εξυπηρετηθούν οι μνημονιακές απαιτήσεις για ματωμένα πλεονάσματα.

Από τον πίνακα γίνεται φανερό πως η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται:

–          50.000 από τους Οικολόγους Πράσινους που επέστρεψαν στο μαντρί

–          105.000 από την μείωση της αποχής

–          45.000 από την αποψίλωση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς

–          150.000 από διάφορες κεντρώες και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που δεν  κατέβηκαν στις εκλογές, αλλά και από τα υπολείμματα του Ποταμιού, της Ένωσης Κεντρώων και μάλλον μέρους των ΑΝΕΛ.

ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Η νιοστή παραλλαγή του ονόματος του πτωχευμένου οικονομικά και πολιτικά ΠΑΣΟΚ, δεν κατάφερε τελικά –παρά της προσδοκίες της Φώφης Γεννηματά- να αποσπάσει δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και στην ουσία παρέμεινε στα ίδια, αυξάνοντας μόνο κατά 20 χιλιάδες ψήφους. Το διψήφιο ποσοστό που είχαν θέσει ως στόχο, παρέμεινε ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αυτό λογικά θα πρέπει να είναι και το κύκνειο άσμα του ΠΑΣΟΚ, αφού –μεταξύ των άλλων- το βάρος των χρεών του είναι τέτοιο που δεν μπορεί να του επιτρέψει να λειτουργεί.

Πολύ σύντομα θα χρεωθεί στην κ. Γεννηματά η ευθύνη για την μη-ψήφιση της απλής αναλογικής, η οποία με τα ίδια εκλογικά αποτελέσματα θα έδινε στο Κίνημα Αλλαγής  γύρω στις 26 έδρες και θα το μετέτρεπε σε αποφασιστικό κυβερνητικό παράγοντα, δίνοντάς του ρόλο και προοπτική. Τώρα, όπως τους έκανε μαντάρα ο Ευάγγελος Βενιζέλος –οποίος πρωτοστάτησε σε αυτήν την αυτοχειρία, το πιθανότερο είναι πως ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ να μετακομίσει στην Νέα Δημοκρατία, κάτι που μάλλον ήδη ξεκίνησε με την υπουργοποίηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

ΚΚΕ

Το ΚΚΕ παραμένει μια κατηγορία …από μόνο του! Η ερμητικά κλειστή εσωκομματική του λειτουργία αλλά και η απαράδεκτη συμπεριφορά των μελών του προς όποιον δεν είναι μέλος ή φίλος του κόμματος, διαρκώς το αποκόπτουν από τις κοινωνικές εξελίξεις. Υπάρχει επίσης και μια αίσθηση πτώσης του πολιτικού επιπέδου των στελεχών του, τα οποία προσομοιάζουν όλο και περισσότερο με… θεόπνευστους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Βρίσκεται σε σταθερή …”στάγδην βραδέως” απομείωση, παρότι οι συνθήκες είναι –αντικειμενικά- εξαιρετικά ευνοϊκές για το ίδιο. Για να λέμε όλη την αλήθεια, το ΚΚΕ την καταστροφή και το σάπιο υπόβαθρο του ελληνικού καπιταλισμού, τα είχε προβλέψει. Επίσης είχε έγκαιρα επισημάνει τον απατεωνίστικο και αριβιστικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι κοινωνικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελούν εύφορο έδαφος για την εκλογική εκτίναξη του ΚΚΕ, όπως για παράδειγμα η υψηλότατη ανεργία στο 18%, η ελαστική και ανασφαλής απασχόληση στο 50% των εργαζομένων και η φτώχεια γύρω  στο 30%!

Σε αυτές τις ιδανικές συνθήκες, το ΚΚΕ (ή ο χάρος…) «καταφέρνει» να διώχνει περίπου 1500 ψηφοφόρους κατά μέσο όρο σε κάθε εκλογική διαδικασία και όποιος τολμήσει να τους πει κουβέντα πως ίσως κάτι δεν κάνουν καλά, τον βαφτίζουν «αντικομουνιστή» και ξεμπερδεύουν!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ

Ο Κυριάκος Βελόπουλος κατάφερε να πουλήσει μια «σοβαρή (sic) Χρυσή Αυγή» όπως έλεγε και ο Μάκης Βορίδης, κατά κανόνα στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, αλλά και σε εκείνο το τμήμα του λαού που πλέον σβήνει την κατάθλιψή του βλέποντας τηλεπωλητές και χαζοκάναλα. Εδώ που τα λέμε πρέπει να είναι πιο δύσκολο να πλασάρεις στο συγκεκριμένο κοινό, το… «ΤΕΛΟΠΟΝ» ως πανάκεια, απ’ ότι την Ελληνική Λύση ως κόμμα!

Στις ευρωεκλογές είχε καταφέρει να απορροφήσει το ένα τρίτο της Χρυσής Αυγής και τώρα –παρά την ευθεία επίθεση που δέχτηκε από τον ίδιο τον Μητσοτάκη, πέτυχε να κρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας του, χάνοντας περίπου 27 χιλιάδες ψήφους. Δεν είναι και λίγο, για έναν καραφλό που πουλά …αλοιφή για την φαλάκρα!

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Η ναζιστική οργάνωση δεν κατάφερε για λίγο να ξεπεράσει το όριο των 170 χιλιάδων ψήφων και έτσι δεν μπαίνει στο Κοινοβούλιο – όπου εδώ που τα λέμε, τα επτά αυτά χρόνια δεν μπόρεσε αντικειμενικά να παίξει κάποιο ρόλο εκεί μέσα.

Πιθανώς μάλιστα, το κοινοβουλευτικό της κοστούμι να την στένευε και δεν αποκλείεται τώρα που δεν έχει πιά την ανάγκη της κοινοβουλευτικής προβιάς, να ξανα-αναδυθεί η εγκληματική φύση της, ενεργοποιώντας τις φασιστικές συμμορίες της.

Αυτή τη φορά πάντως οι 110 χιλιάδες ψήφοι που έχασε αποδείχτηκαν μοιραίες για την κοινοβουλευτική της παρουσία και οι οποίες το πιθανότερο είναι πως αναπλήρωσαν μεγάλο μέρος των απωλειών που είχε η Ελληνική Λύση προς την Νέα Δημοκρατία.

Έγινε τράμπα δηλαδή, 110 χιλιάδες ψήφοι από τη Χρυσή Αυγή πήγαν στην Ελληνική Λύση και 140 χιλιάδες ψήφοι από αυτήν, πήγαν στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό, ακόμα κι αν είναι απλώς το τελικό αριθμητικό αποτέλεσμα και στην πραγματικότητα δεν εξελίχθηκε ακριβώς έτσι το φαινόμενο, στην ουσία δεν αλλάζει κάτι, καθότι και στις ευρωεκλογές η νεο-εμφανιζόμενη Ελληνική Λύση είχε αρμέξει επί το πλείστον την Χρυσή Αυγή και κατά το έλασσον την Νέα Δημοκρατία.

Άρα η έμμεση ή άμεση σύνδεση των δεξαμενών της Χρυσής Αυγής και της Νέας Δημοκρατίας είναι μάλλον προφανής.

ΜέΡΑ25

Το κόμμα του οποίου ηγείται ο Γιάνης Βαρουφάκης -παρά την εξαιρετική πόλωση και την λεηλασία που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο, με το σκιάχτρο της Δεξιάς- κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του και να μπει στη Βουλή, ξεπερνώντας και την πρόσφατη απογοήτευση της μη-εισόδου στην ευρωβουλή για μόλις 350 ψήφους!

Πλέον είναι η μόνη πολιτική δύναμη που εκφράζει το αμεσοδημοκρατικό “62% ΟΧΙ του ΛΑΟΥ” στη Βουλή! Αυτό το γεγονός, του προσδίδει ένα σαφές προβάδισμα σε σχέση με τις άλλες ομόλογες δυνάμεις (Πλεύση Ελευθερίας, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ κ.α.). Κατά μία έννοια έχει αντικειμενικά κατακτήσει την ηγεμονία του συγκεκριμένου χώρου, με ότι αυτό συνεπάγεται (να μην ξεχνάμε πως το ΚΚΕ είχε ψηφίσει «άκυρο» στο Δημοψήφισμα).

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον τόσο στη Βουλή, όσο και στα ΜΜΕ θα ακούγεται μια διαφορετική φωνή που θα αμφισβητεί την υποταγή της χώρας και την προοπτική της να μετατραπεί σε μια αποικία χωρίς καμία –ούτε καν τυπική- εθνική κυριαρχία. Και μόνο αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό, για σημαντικές και ραγδαίες πολιτικές ανακατατάξεις.

Το ΜέΡΑ25 έχει τρία καινοτόμα όπλα στη φαρέτρα του, που πιθανώς και να το οδήγησαν στην επιτυχία:

1)      Το γεγονός ότι είναι αναπόσπαστο τμήμα ενός ευρωπαϊκού δικτύου αντίστοιχων κομμάτων, του DiEM25

2)      Το ότι έχει μια πρωτοποριακή οργανωτική δομή, αμεσοδημοκρατική και βασισμένη κατά κανόνα στο διαδίκτυο.

3)      Το ότι είναι το μόνο πραγματικά διεθνιστικό αντιμνημονιακό κόμμα, το οποίο απορρίπτει την παράξενη «εθνική» ιδέα, που ισχυρίζεται εσφαλμένα πως οι «περιούσιοι» Έλληνες είναι αυτοί που θα νικήσουν την ενοποιημένη νεοφιλελεύθερη επιδρομή, μόνοι τους και ανεξάρτητα από όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης!

Ο επόμενος στόχος του ΜέΡΑ25 θα πρέπει να είναι να εκπληρώσει τις προσδοκίες του κόσμου, που προδόθηκε από ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό το 2015 και συνέπραξαν για την καταστροφική για την Δημοκρατία ανατροπή του ΟΧΙ του Λαού, στη Βουλή.

Αν αποτύχει στους βασικούς του στόχους, δηλαδή στην δημιουργία ενός πραγματικά δημοκρατικού κόμματος για τον 21^ο αιώνα, τότε μάλλον θα χαθεί οριστικά και κάθε ελπίδα για την συγκρότηση ενός απελευθερωτικού μετώπου. Ο μεγάλος κίνδυνος, ο οποίος και θα αυτό-αναιρέσει την ύπαρξή του, είναι να αποδειχθεί άλλο ένα κόμμα που πούλησε νεωτερισμό στα γεννοφάσκια του αλλά μετά, η ηγετική του ομάδα ανακάλυψε τη γλύκα του να είσαι πατρίκιος στις πλάτες των πληβείων…

ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ – ΛΑΕ

Τα άλλα δύο κόμματα που προσπαθούσαν και αυτά να εκφράσουν στη Βουλή το ΟΧΙ του ΛΑΟΥ, τελικά δεν τα κατάφεραν. Παρόλες τις διαφορές προσέγγισης των τριών κομμάτων (ΜέΡΑ25, Πλ.Ελ και ΛΑΕ) για την αναζήτηση εξόδου από την μνημονιακή υποτέλεια, θα έπρεπε να είχε προκριθεί από όλους μια ενωτική πρόταση, κάτι που τελικά δεν έγινε εφικτό, με αποτέλεσμα όχι μόνο την διάσπαση των λιγοστών δυνάμεων, αλλά και την τραυματική εμπειρία ενός εμφυλίου πολέμου, σε κάποιες φάσεις μάλιστα με σκαιά χαρακτηριστικά προσωπικών επιθέσεων.

Αν υπήρχε ήδη μια λειτουργική, δημοκρατική πλατφόρμα διαλόγου και συναπόφασης (η μόνη ρεαλιστική πρόταση που μπορεί να καλλιεργήσει την ενότητα) τότε ίσως τα πράγματα να ήταν τώρα διαφορετικά.

Κρίμα πάντως, γιατί και η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βουλή θα ήταν σημαντική, έχοντας τα ειδικά προνόμια παρέμβασης ως τέως Πρόεδρος της Βουλής, όπως άλλωστε και η δυναμική κινηματική παρουσία της ΛΑΕ στους δρόμους.

Τελικά το… τρίλλημα τέθηκε στον κατακαημένο ψηφοφόρο της διαλυμένης Αριστεράς που μέσα από τις δύο αλλεπάλληλες ψηφοφορίες προέκρινε τον διεθνιστικό αγώνα που προτείνει το ΜέΡΑ25, σε συνδυασμό με την υπόσχεση δημοκρατίας, ισονομίας και διαφάνειας στις εσωτερικές διαδικασίες του κόμματος.

ΓΕΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

Ένα από τα προφανή χαρακτηριστικά του εκλογικού αποτελέσματος είναι η παλινόρθωση του δικομματισμού. Το 71% των ψηφισάντων πήγε στη κάλπη για να παίξει μαύρο-κόκκινο στην πολιτική ρουλέτα. Και εδώ που τα λέμε είναι τεράστια η επικοινωνιακή επιτυχία των δύο μονομάχων, αφού κατάφεραν να μοιάζουν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους οι δύο αποχρώσεις του «ΝΑΙ σε όλα»!

Για να το επιτύχουν αυτό, μετατόπισαν την «διαμάχη» σε ασήμαντες ανουσιότητες  όπως:

–          Ο αψύς χαρακτήρας του ΝΑΙνέκου «επαναστάτη» υφυπουργού Πολλάκη.

–          Η απειλή της ασφάλειας της χώρας από τα πέντε δρομάκια γύρω από την πλατεία Εξαρχείων.

–          Το επίπεδο γνώσης της αγγλικής γλώσσας του Αλέξη Τσίπρα.

–          Η έλλειψη στιλιστικής κουλτούρας από την πλέμπα.

–          Το σκοτεινό παρελθόν των μπαμπάδων τους.

–          Οι διακοπές σε κότερο εφοπλιστή και όχι σε… κότερο μεροκαματιάρη.

Και άλλα τέτοια φαιδρά…

Εντέχνως αποφεύχθηκε και δεν έγινε κανένας ουσιαστικός διάλογος. Για παράδειγμα, τα εργασιακά αναλώθηκαν σε ηλιθιότητες που πέταγε κάθε τόσο ο Μητσοτάκης περί επταήμερης εργασίας (κάτι που ρυθμίζεται νομοθετικά από το 1918 στη χώρα μας) και στο οποίο εξέφρασε τον αποτροπιασμό(!) του ο ΣΥΡΙΖΑ!

Με λίγα λόγια, το τσίρκο βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία κάτω από την τέντα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, παρότι ο μπερντές της πλέον στερείται της «πολύτιμης» παρουσίας των Πάνου Καμμένου, Σταύρου Θεοδωράκη και Βασίλη Λεβέντη.

Κατά τα άλλα -και πέρα από τις ψευτομαγκιές και των δύο «εικονομάχων» (νικητών και ηττημένων) – το μόνο σχέδιο που πρόκειται να εφαρμοστεί είναι το Μνημόνιο που ψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ στις 14 Αυγούστου του 2015. Απλά, μετά την λαϊκή απόρριψη της εκδοχής του «ΝΑΙ του Τσίπρα», τώρα θα σερβιριστεί στο λαό η εκδοχή του «ΝΑΙ του Μητσοτάκη».

Η ίδια συνταγή δηλαδή, αλλά σε διαφορετικό σερβίτσιο…

Μία από τις πιο γελοίες εικόνες που θα δούμε, θα είναι οι πύρινοι αντιπολιτευτικοί λόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στην εφαρμογή από την ΝΔ των νόμων που οι ίδιοι ψήφισαν!   Το κωμικοτραγικό θέαμα, αν μη τι άλλο, είναι και πάλι εξασφαλισμένο.

Αυτό δυστυχώς, είναι το επίπεδο της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Ένα επικοινωνιακό reality show, που εξελίσσεται πάνω στις πλάτες ενός λαού που κατά το ήμισυ δέχεται να παίξει το ρόλο του κομπάρσου, με την σκηνή όμως να γεμίζει με πραγματικά πτώματα και το άλλο μισό να απέχει νομίζοντας πως έτσι… αντιπαλεύεται(!) το Σύστημα.

ΑΜΕΣΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα και αφήνοντας τις εικονικές κοκορομαχίες της καθυποταγμένης πολιτικής ηγεσίας της χώρας, τα προβλήματα μας είναι πολύ βαθύτερα, πολύ πιο πολύπλοκακαι εξαρτώνται άμεσα από τις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις τόσο στην γειτονιά μας, όσο στην Ευρώπη αλλά και σε πλανητικό επίπεδο.

Η ανατολική Μεσόγειος μυρίζει μπαρούτι και πετρέλαιο. Η Ευρώπη μοιάζει να επιστρέφει στην οικονομική ύφεση, αδυνατώντας να αντιδράσει στον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Ρωσίας – Κίνας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τον άκρατο μονεταρισμό της και την τερατώδη γραφειοκρατία της, που την έριξαν στην ομφαλοσκόπηση αλλά και στην διεθνή απαξία, δεν είναι σε θέση πλέον να έχει κάποιο διεθνή ρόλο. Οι αστυνομικές ωμότητες σε Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, η σταδιακή κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, η απόλυτη κυριαρχία της  αυτό-αναπαραγωγής των κεφαλαίων των Τραπεζών και των funds, σε βάρος της εργασίας και της πραγματικής οικονομίας, μετατρέπουν την Ευρώπη σε απωθητικό πρότυπο, σε ένα Ζόμπι, που διώχνει τις επενδύσεις σε άλλα, πιο ήρεμα νερά.

Στην ζώνη των 19 του ευρώ, οι 4 έχουν ήδη πτωχεύσει και έπονται Ιταλία και Γαλλία που θα τσακιστούν αύτανδρες στην επόμενη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, που μοιραία κάποτε θα εμφανιστεί.

Η Ελλάδα έχει ένα χρέος ρεκόρ της τάξης του 180% του ΑΕΠ της, άρα θα είναι το πρώτο θύμα, το καναρίνι στο ανθρακωρυχείο,  όταν για παράδειγμα ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας οξυνθεί ή συνδυαστεί ακόμα και με πολεμικές συρράξεις πχ στο Ιράν.  Μέσα σε αυτό το κλίμα και με αυτές τις συνθήκες, οι επενδυτές που θα εμφανιστούν στα μέρη μας, θα είναι τύπου … Πιεγκμπονσάντ στον Παναθηναϊκό! Ανύπαρκτοι, αεριτζήδες, απατεώνες που θα προσπαθήσουν να αρπάξουν κάνα μεζέ από το διαμελισμένο πτώμα της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και ότι τέλος πάντων απομένει ακόμα για ξεκοκάλισμα.

Μέσα στο τρέχον εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές οικονομικό πλαίσιο, το «ΝΑΙ του Μητσοτάκη» είναι καταδικασμένο και αυτό στην αποτυχία. Οι μεγάλες επενδύσεις θα συγκεντρωθούν στην ΝΑ Ασία, την Κ. Αφρική και την Κ. Αμερική. Αν μάλιστα η πολεμική ένταση στο Αιγαίο αυξηθεί, ή υπάρξει μόνιμη υποβάθμιση του Περιβάλλοντος εξ αιτίας της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή, το πιθανότερο είναι να χάσουμε και το μεγάλο στήριγμα της οικονομίας μας, τον Τουρισμό.

Παράλληλα η αυτοματοποίηση που εισάγεται σε κάποιους τομείς ( Τράπεζες, Διόδια και ακολουθούν τα Σούπερ Μάρκετ)  θα εξαφανίσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεων σε ταμεία, δημιουργώντας νέες στρατιές ανέργων. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει και η επέκταση του ηλεκτρονικού εμπορίου, κάτι που θα βγάλει στην ανεργία τόσο χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους, όσο και άλλες τόσες χιλιάδες μικρο-μαγαζάτορες. Τρύπιο βαρέλι θα αποδειχθεί η Απασχόληση. Εκατό χιλιάδες θέσεις θα φτιάχνονται από τη μια και 500 χιλιάδες θα χάνονται από την άλλη. Το … «ένα προς πέντε» θα ισχύσει και στον ιδιωτικό τομέα!

Οι δημοπρασίες ακινήτων θα ενταθούν μέσα στους επόμενους μήνες. Εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα θα βγουν στο σφυρί, από την Νέα Δημοκρατία μέσω των  ηλεκτρονικών δημοπρασιών που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι χιλιάδες άστεγοι, η κοινωνική ένταση και η συνεπακόλουθη μικρο-εγκληματικότητα θα επιδεινώσουν το αίσθημα ασφάλειας και θα οδηγήσουν σε ηθική κατάπτωση μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Όποιος νομίζει πως αυτές οι συνθήκες θα οδηγήσουν νομοτελειακά σε λαϊκή εξέγερση, είναι απλά ανιστόρητος, πιθανώς και αρκετά αφελής. Αν ήταν έτσι, τότε απλά δεν θα υπήρχε φτώχεια στον κόσμο όλο! Αντίθετα, οι «λύσεις» που προκρίνονται κατά κανόνα, είναι η μετανάστευση, η πορνεία και εγκληματικότητα συνοδευόμενη από ναρκωτικά και αλκοολισμό. Τα βασικά δηλαδή χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας με περιθωριοποιημένη την πλειονότητα των πολιτών της, έτσι όπως τα έχουμε δει να εμφανίζονται και σε άλλες αποικίες.

Γιατί η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο αστικό κράτος που αδυνατεί –παρά την κατάπτωσή της τρέχουσας πολιτικής πρότασης- να δημιουργήσει μια πραγματικά ριζοσπαστική κυρίαρχη πολιτική πρόταση, η οποία να καταθέσει ένα αξιόπιστο σχέδιο κοινωνικής ανασυγκρότησης και λαϊκής κυριαρχίας.

Και αν δεν υπάρξει μια χαραμάδα ρεαλιστικής ελπίδας για την αποτροπή του προδιαγεγραμμένου μέλλοντος, τότε είναι μια χώρα καταδικασμένη να μετατραπεί, μέχρι περίπου το 2025, σε μια ψυχαγωγική/γηροκομική αποικία, με το 80% των Ελλήνων και των Ελληνίδων –που ακόμα δεν μετανάστευσαν- σε ρόλο υπηρετικού προσωπικού και αναψυχής των εποίκων, έτοιμους να κάνουν τα πάντα για λίγα ευρώ.

Αλλά ας μην χαλάμε τις καρδιές μας, θα έχουμε «ευρώ»!

Πηγή: baznr.wordpress